Analyse Giovinco versus Inter?

De Nerazzurri hadden eens te meer het geluk te kunnen rekenen op enkele flitsen van Ibrahimovic: wat de Zweed afgelopen week alweer niet kon in Europa, lukte zondagavond wel. Het eerste doelpunt van Inter was weer omstreden: buitenspel, gevaarlijk spel, het doelpunt kon zeker worden afgekeurd. In de slotfase echter knalde Ibra een vrije trap snoeihard via de dwarsligger in doel: daar kun je enkel van genieten, ook als tegenstander. Het was een schaars hoogtepunt in de wedstrijd: Inter wou of kon zijn wil niet opdringen en liet Fiorentina komen. Julio Cesar (foto) pakte weer uit met enkele magistrale reddingen en redde zo niet voor het eerst (een) punt(en) voor zijn ploeg.

Een triest hoogtepunt kregen we ook even voor tijd: Mourinho liet zich na aanhoudend gemekker uitsluiten, voor de tweede keer dit seizoen. De Portugees toont zich bijzonder nukkig, ruziet met iedereen en kreeg deze week ook van de eigen supporters kritiek, die zijn "Bluff Lusitano (Portugese bluf)" beu zijn. Het valt af te wachten of Mourinho zijn lopend contract uitdoet, het tegendeel zou alvast niet verrassend zijn.

Ondanks al deze beslommeringen blijven de Nerazzurri er riant voorstaan: 7 punten voorsprong op Juve, dat oogt comfortabel. Met nog 10 wedstrijden te gaan dringt de tijd voor de Bianconeri. Er staat echter nog een Juventus - Inter op het programma, op speeldag 32. Kan de Oude Dame tot dan de kloof behouden of zelfs verkleinen, dan zullen de zenuwen Inter door de keel gieren en bij thuiswinst in het Olympisch Stadion ligt de titelstrijd weer volledig open. Juventus heeft wel nog verplaatstingen naar Roma, Genoa en Milan voor de boeg: hun programma oogt moeilijker dan dat van Inter.

Een bijkomende troef voor de Bianconeri is de ontbolstering van Giovinco (foto). Na een knappe uitleenbeurt bij Empoli vorig seizoen, werd de kleine spits teruggehaald, maar door de moordende concurrentie bij Juve kwam hij nauwelijks aan spelen toe. Dankzij de blessuregolf kreeg Seba zijn kans en hij lijkt die met beide handen te grijpen. Tegen Chelsea viel hij al vinnig in en tegen Bologna wierp hij zich op als leider van het team, meer nog dan Del Piero, die wel tweemaal de weg naar doel vond. Op een positie die eigenlijk de zijne niet is - hij speelde op linksbuiten i.p.v. als hangende spits - regisseerde hij het aanvalsspel en zorgde voor de tempowisselingen die de tegenstand kraakten.

In de strijd om de derde en vierde plaats deden Milan en Genoa goede zaken. Beide ploegen wonnen en bezetten plaatsen 3 en 4. Bij Milan was Inzaghi achteraf de gevierde man: de goaltjesdief scoorde zijn 300e carrièredoelpunt, een fenomenaal aantal. Slecht nieuws was er wel voor doelman Abbiati: door een knieblessure is hij 6 maanden out.