Column Speeldag 32: Stress
Foto: © SC
Volg Voetbalkrant nu via WhatsApp!
Opschudding alom op speeldag 32: het kleine Tubeke vernedert het grote Anderlecht.
Anderlecht had al vijf wedstrijden geen doelpunt meer geslikt en won telkens verdiend met meer dan behoorlijk voetbal en een gezonde portie agressiviteit, die volgens de meesten te danken was aan de terugkeer van Jelle Van Damme. Er was dan ook niemand die een cent gaf om de kansen van Tubeke, dat sowieso zou degraderen, al was het voor de wedstrijd van gisteren nog niet mathematisch zeker. Dat het nog niet 100% zeker was had coach Cartier zijn spelers duidelijk ingeprent: er werd letterlijk gevochten om elke morzel grond. Nu kunnen we ons wel inbeelden dat de Anderlechtspelers redelijk geschrokken waren. Tubeke trok geen muur op, het kreeg zelfs een paar doelrijpe kansen, en die agressiviteit hadden de vedetten uit Brussel ook niet verwacht, de titelstress sloeg werkelijk toe.
Achteraf was er redelijk wat commotie omtrend de zes minuten extra tijd. Wij zeggen dat die terecht waren. Zes wissels levert al drie minuten extra op. De verzorging van Tubekedoelman Ardouin nam ook nog eens een paar minuten in beslag. Vijf à zes minuten waren zeker niet overdreven. Wasilewski scoorde in de vierde minuut, met wat geluk had Anderlecht nog de winning goal kunnen maken in de tijd die nog restte.
Laten we ook even stilstaan bij de rode kaart voor Jan Polak. Al weken voetbalt de Tsjech alsof het hem niet interesseert, arrogant en bij momenten zelfs op het randje en ontsnapte de voorbije maand(en) al bijna elke wedstrijd aan een uitsluiting, tot grote ergernis van Ariël Jacobs, die nog steeds terecht in Polak dé patron van de ploeg ziet. De tweede gele kaart gisteren leek misschien licht, maar Polak was al langer aan bezinning toe.
Ook Jeroen Simaeys kreeg een lichte rode kaart onder de neus geduwd afgelopen vrijdag. Zijn gelaatsuitdrukking sprak boekdelen, hij snapte er niets van. Nochtans herinneren vele Anderlechtsupporters zich nog hoe diezelfde Simaeys een rode kaart aansmeerde aan Nicolas Frutos. Leedvermaak drong zich op bij de paars-witte volgers, zeker na wat nu al de tiende nederlaag van het seizoen was voor blauw-zwart. Het bouwverlof van Jacky Mathijssen is nog steeds niet aangebroken, zijn stress komt binnenkort terecht op de schouders van Adrie Koster.
Nog een stresskonijn op zaterdag: Milan Jovanovic. Niet alleen was hij woest om zijn onterecht afgekeurd doelpunt, achteraf verweet de aanvaller zijn ploegmaats een gebrek aan inzet en tijdens de wedstrijd ging de Serviër als een razende gek tekeer door bijna te bijten naar een speler van de tegenstander. Het mag dan ook een wonder heten dat het woelwater geen rode kaart kreeg. Heel Zulte Waregem voelde zich bekocht maar dat werd dus goedgemaakt door het afgekeurde doelpunt.
Dan rest ons nog steeds de vraag wie er nu eigenlijk de beste papieren heeft om kampioen te worden en de vijftien miljoen euro bij te schrijven op de rekening. Na de wedstrijden van deze speeldag zal niemand nog iets durven beweren. Toen Steven Defour na de wedstrijd zaterdag een interview gaf aan de tv-collega's, startte op de achtergrond het lied 'Dromen zijn bedrog' van Marco Borsato, als dat maar geen voorteken is voor de Luikenaars... (AN)
Achteraf was er redelijk wat commotie omtrend de zes minuten extra tijd. Wij zeggen dat die terecht waren. Zes wissels levert al drie minuten extra op. De verzorging van Tubekedoelman Ardouin nam ook nog eens een paar minuten in beslag. Vijf à zes minuten waren zeker niet overdreven. Wasilewski scoorde in de vierde minuut, met wat geluk had Anderlecht nog de winning goal kunnen maken in de tijd die nog restte.
Laten we ook even stilstaan bij de rode kaart voor Jan Polak. Al weken voetbalt de Tsjech alsof het hem niet interesseert, arrogant en bij momenten zelfs op het randje en ontsnapte de voorbije maand(en) al bijna elke wedstrijd aan een uitsluiting, tot grote ergernis van Ariël Jacobs, die nog steeds terecht in Polak dé patron van de ploeg ziet. De tweede gele kaart gisteren leek misschien licht, maar Polak was al langer aan bezinning toe.
Ook Jeroen Simaeys kreeg een lichte rode kaart onder de neus geduwd afgelopen vrijdag. Zijn gelaatsuitdrukking sprak boekdelen, hij snapte er niets van. Nochtans herinneren vele Anderlechtsupporters zich nog hoe diezelfde Simaeys een rode kaart aansmeerde aan Nicolas Frutos. Leedvermaak drong zich op bij de paars-witte volgers, zeker na wat nu al de tiende nederlaag van het seizoen was voor blauw-zwart. Het bouwverlof van Jacky Mathijssen is nog steeds niet aangebroken, zijn stress komt binnenkort terecht op de schouders van Adrie Koster.
Nog een stresskonijn op zaterdag: Milan Jovanovic. Niet alleen was hij woest om zijn onterecht afgekeurd doelpunt, achteraf verweet de aanvaller zijn ploegmaats een gebrek aan inzet en tijdens de wedstrijd ging de Serviër als een razende gek tekeer door bijna te bijten naar een speler van de tegenstander. Het mag dan ook een wonder heten dat het woelwater geen rode kaart kreeg. Heel Zulte Waregem voelde zich bekocht maar dat werd dus goedgemaakt door het afgekeurde doelpunt.
Dan rest ons nog steeds de vraag wie er nu eigenlijk de beste papieren heeft om kampioen te worden en de vijftien miljoen euro bij te schrijven op de rekening. Na de wedstrijden van deze speeldag zal niemand nog iets durven beweren. Toen Steven Defour na de wedstrijd zaterdag een interview gaf aan de tv-collega's, startte op de achtergrond het lied 'Dromen zijn bedrog' van Marco Borsato, als dat maar geen voorteken is voor de Luikenaars... (AN)
Schrijf je nu in voor de Voetbalkrant nieuwsbrief
KV Mechelen
KV Kortrijk
