Column Als voetbal oorlog wordt, krijg je een zaak-Witsel
Volg Voetbalkrant nu via WhatsApp!
Voetbal is oorlog, een veel gehoorde uitspraak. Maar in een oorlog vallen slachtoffers. Is dit dan wat we willen? Het is de hoogste tijd om de vredespijp boven te halen, want eigenlijk is het al heel lang vijf na twaalf.
Ongeveer twintig jaar geleden kwam een speler van een ploeg uit de Belgische eerste klasse ons eens een training geven. Ik natuurlijk blij als een kind (als je twaalf jaar bent vrij normaal), ik luisterde naar elk woord van die grote mijnheer. Maar ik herinner me nog maar één ding van wat hij ons wou leren: "hoe breek je het been van een tegenstander in een duel?" Ik heb het nooit uitgevoerd, maar zondag kwam die training ineens weer naar boven.
We staan twintig jaar verder en eigenlijk is er niets veranderd in het voetbal. Soms heb je de indruk dat sommige spelers "iets" snuiven voor een wedstrijd, geen neusspray om het ademen gemakkelijker te maken. Elke week zie je wel ergens spelers aanslagen plegen op een tegenstander. Gelukkig ontsnapt het slachtoffer meestal zonder zware verwondingen. Vaak kunnen ze nog net de aanval vermijden of worden ze net niet "goed" geraakt. De dader komt dan vaak weg met een gele kaart of soms zelfs zonder straf. Laten we wel wezen: elke aanslag moet gevolgd worden door een zware straf, ook als het slachtoffer de aanslag overleeft. Je moet kijken naar de intentie en de mogelijke gevolgen.
Scheidsrechtersbaas Robert Jeurissen roept al een tijdje om een strengere aanpak van zware overtredingen en natrappen. Voor de start van het seizoen stond hij nog te prediken in de woestijn. De scheidsrechters lijken selectief doof. Soms durft er eens eentje zijn verantwoordelijkheid opnemen, maar wie durft in één match drie spelers vervroegd naar de kleedkamers sturen? Dan krijg je het verwijt dat je te streng bent. Hopelijk heeft iedereen na dit weekend zijn lesje geleerd. Spijtig genoeg moeten er altijd eerst slachtoffers vallen.
Als iemand iets verkeerd doet, moet er een redelijke straf volgen. En daarvoor moeten we altijd de TV-beelden kunnen gebruiken. Een scheidsrechter ziet iets gebeuren in een fractie van een seconde en moet meteen beslissen over de bestraffing. Maar de ref is ook maar een mens, en mensen maken fouten, zeker onder druk. Het moet maar eens gedaan zijn met schieten op de man in het zwart. Gebruik TV-beelden, ook tijdens de wedstrijd. In andere sporten kan het ook. Laat de vierde official naar de beelden kijken en ingrijpen indien nodig. En, leg een wedstrijd even stil als het uit de hand dreigt te lopen.
Duels tussen bijvoorbeeld Arsenal en Manchester United draaien altijd uit in opstootjes en een verbale oorlog. Er zijn altijd wel een paar spelers bij wie de stoppen doorslaan. Standard en Anderlecht zijn de afgelopen maanden dezelfde weg opgegaan en niemand greep in. De KBVB had al veel vroeger moeten ingrijpen en elk misdrijf zwaar bestraffen.
Axel Witsel staat na zijn aanslag op Marcin Wasilewski tot 23 november aan de kant. Is dat een goede straf? Wat is een goede straf? Een straf is goed als de dader hierdoor leert dat zijn gedrag niet door de beugel kan. Belangrijker dan die elf wedstrijden die de jonge Belg mist, is de figuurlijke publieke steniging. Die moet zijn sporen nalaten. Hij moet beseffen dat de maatschappij dat gedrag niet kan aanvaarden. Hij moet in de toekomst tonen dat hij zijn lesje heeft geleerd. Ik had liever ook een alternatieve straf gezien. Je kunt iemand ook verplichten om een cursus woedebeheersing te volgen, of omgaan met agressie.
Niet alleen Witsel zou zo'n cursus kunnen gebruiken, maar ook andere spelers hebben er nood aan. Alleen al uit die dramatische partij tussen Anderlecht en Standard kunnen we verschillende spelers plukken. Sommige jongens kregen een gele kaart, maar verdienen eigenlijk een zware straf. De focus ligt nu uiteraard op Witsel omdat hij het verst ging. Dit betekent niet dat we het gedrag van anderen onder de mat moeten vegen. Hopelijk volgen de scheidsrechters en de KBVB Jeurissen de komende weken en maanden en gaan ze nu elke aanslag zwaar bestraffen. Wasyl ligt minstens een jaar in de lappenmand, maar laten we ten minste vermijden dat er nog slachtoffers vallen. Je moet hard zijn, maar niet vuil.
Dat brengt ons bij de supporters. Ook zij spelen een rol in het voetbal en in de oorlog. Als je leest dat Witsel en Steven Defour politiebescherming nodig hebben en worden uitgemaakt voor moordenaars, dan moet je je als samenleving in vraag stellen. Als er mensen zijn die het positief vinden dat Wasyl zwaar geblesseerd is, dan moet je je als samenleving in vraag stellen. Als er mensen zijn die om wraak roepen, dan moet je je als samenleving in vraag stellen. Natuurlijk ben je boos als ze je geliefde pijn doen en iedereen houdt van zijn club en zijn spelers. Maar die agressie mag je niet kanaliseren in nieuw geweld.
Ooit, een goede 2000 jaar geleden, was er een man die zijn andere wang toekeerde als je hem sloeg. Natuurlijk is dat overdreven, maar je moet wel leren je agressie te beheersen. Geweld is altijd slecht en leidt altijd tot meer geweld. Zet je agressie om in positieve energie. Gebruik als supporter die energie om je ploeg aan te moedigen. Gebruik als speler die energie om nog dieper te gaan om te winnen.
We staan twintig jaar verder en eigenlijk is er niets veranderd in het voetbal. Soms heb je de indruk dat sommige spelers "iets" snuiven voor een wedstrijd, geen neusspray om het ademen gemakkelijker te maken. Elke week zie je wel ergens spelers aanslagen plegen op een tegenstander. Gelukkig ontsnapt het slachtoffer meestal zonder zware verwondingen. Vaak kunnen ze nog net de aanval vermijden of worden ze net niet "goed" geraakt. De dader komt dan vaak weg met een gele kaart of soms zelfs zonder straf. Laten we wel wezen: elke aanslag moet gevolgd worden door een zware straf, ook als het slachtoffer de aanslag overleeft. Je moet kijken naar de intentie en de mogelijke gevolgen.
Scheidsrechtersbaas Robert Jeurissen roept al een tijdje om een strengere aanpak van zware overtredingen en natrappen. Voor de start van het seizoen stond hij nog te prediken in de woestijn. De scheidsrechters lijken selectief doof. Soms durft er eens eentje zijn verantwoordelijkheid opnemen, maar wie durft in één match drie spelers vervroegd naar de kleedkamers sturen? Dan krijg je het verwijt dat je te streng bent. Hopelijk heeft iedereen na dit weekend zijn lesje geleerd. Spijtig genoeg moeten er altijd eerst slachtoffers vallen.
Als iemand iets verkeerd doet, moet er een redelijke straf volgen. En daarvoor moeten we altijd de TV-beelden kunnen gebruiken. Een scheidsrechter ziet iets gebeuren in een fractie van een seconde en moet meteen beslissen over de bestraffing. Maar de ref is ook maar een mens, en mensen maken fouten, zeker onder druk. Het moet maar eens gedaan zijn met schieten op de man in het zwart. Gebruik TV-beelden, ook tijdens de wedstrijd. In andere sporten kan het ook. Laat de vierde official naar de beelden kijken en ingrijpen indien nodig. En, leg een wedstrijd even stil als het uit de hand dreigt te lopen.
Duels tussen bijvoorbeeld Arsenal en Manchester United draaien altijd uit in opstootjes en een verbale oorlog. Er zijn altijd wel een paar spelers bij wie de stoppen doorslaan. Standard en Anderlecht zijn de afgelopen maanden dezelfde weg opgegaan en niemand greep in. De KBVB had al veel vroeger moeten ingrijpen en elk misdrijf zwaar bestraffen.
Axel Witsel staat na zijn aanslag op Marcin Wasilewski tot 23 november aan de kant. Is dat een goede straf? Wat is een goede straf? Een straf is goed als de dader hierdoor leert dat zijn gedrag niet door de beugel kan. Belangrijker dan die elf wedstrijden die de jonge Belg mist, is de figuurlijke publieke steniging. Die moet zijn sporen nalaten. Hij moet beseffen dat de maatschappij dat gedrag niet kan aanvaarden. Hij moet in de toekomst tonen dat hij zijn lesje heeft geleerd. Ik had liever ook een alternatieve straf gezien. Je kunt iemand ook verplichten om een cursus woedebeheersing te volgen, of omgaan met agressie.
Niet alleen Witsel zou zo'n cursus kunnen gebruiken, maar ook andere spelers hebben er nood aan. Alleen al uit die dramatische partij tussen Anderlecht en Standard kunnen we verschillende spelers plukken. Sommige jongens kregen een gele kaart, maar verdienen eigenlijk een zware straf. De focus ligt nu uiteraard op Witsel omdat hij het verst ging. Dit betekent niet dat we het gedrag van anderen onder de mat moeten vegen. Hopelijk volgen de scheidsrechters en de KBVB Jeurissen de komende weken en maanden en gaan ze nu elke aanslag zwaar bestraffen. Wasyl ligt minstens een jaar in de lappenmand, maar laten we ten minste vermijden dat er nog slachtoffers vallen. Je moet hard zijn, maar niet vuil.
Dat brengt ons bij de supporters. Ook zij spelen een rol in het voetbal en in de oorlog. Als je leest dat Witsel en Steven Defour politiebescherming nodig hebben en worden uitgemaakt voor moordenaars, dan moet je je als samenleving in vraag stellen. Als er mensen zijn die het positief vinden dat Wasyl zwaar geblesseerd is, dan moet je je als samenleving in vraag stellen. Als er mensen zijn die om wraak roepen, dan moet je je als samenleving in vraag stellen. Natuurlijk ben je boos als ze je geliefde pijn doen en iedereen houdt van zijn club en zijn spelers. Maar die agressie mag je niet kanaliseren in nieuw geweld.
Ooit, een goede 2000 jaar geleden, was er een man die zijn andere wang toekeerde als je hem sloeg. Natuurlijk is dat overdreven, maar je moet wel leren je agressie te beheersen. Geweld is altijd slecht en leidt altijd tot meer geweld. Zet je agressie om in positieve energie. Gebruik als supporter die energie om je ploeg aan te moedigen. Gebruik als speler die energie om nog dieper te gaan om te winnen.
Schrijf je nu in voor de Voetbalkrant nieuwsbrief
