"De aftocht van grijze muis Simons"

"Simons is de ultieme grijze muis. Met zijn zachte, Belgische accent wordt ‘ie sowieso al minder serieus genomen en zijn uitstraling legt hem ook bepaald geen windeieren. Om over zijn voetbalspel, want daar gaat het uiteindelijk toch om, maar te zwijgen. Simons is de meester van ‘het tikkie breed’ en raakt in de war op het moment dat hij het vijandelijke doelgebied nadert. De lieve Belg scoort dan ook nooit, op een verdwaalde penalty na dan", gaat de schrijver verder.

Non-voetballer Simons

"Je vraagt je af, wat is dan de kwaliteit van deze Belgisch international? Er wordt veel gesproken over zijn leidinggevende capaciteiten, de rust die hij brengt in de kleedkamer en op het veld, zijn routine en tot slot zijn scorend vermogen vanuit de penalty’s. Langzaamaan wordt Simons naar de achtergrond verwezen. Bij PSV is de Amsterdamse bravoure terug van André Ooijer, die de Belgische bescheidenheid van Simons met gemak overklast. Daarnaast is trainer Fred Rutten duidelijk niet gecharmeerd van de non-voetballer Simons, die volgens hem voor alles staat waar hij niet van houdt. Langzame handelingssnelheid, geen aanvallende intenties, geen voetballer", luidt het strenge oordeel.

Bankzitter
"Van aanvoerder tot bankzitter in twee wedstrijden, Simons kan erover meepraten. Het meest lullige is dat het bijna niemand is opgevallen. Alleen Voetbal International besteedde er kort aandacht aan, maar al snel lagen er alweer boeiender gespreksonderwerpen op tafel. Timmy Simons verlaat het Nederlandse voetbal door de achterdeur...", eindigt de schrijver van dienst.