Digger David

Ons doel was om een vijftigtal kinderen bij elkaar te krijgen. Dus deden we laatste spurtje samen met de lokale krant. Die inspanning leverde toch nog een tiental extra inschrijvingen op.

Bij een evenement als deze voetbalschool komt toch heel wat organisatie kijken. Het sportieve was uiteraard geen probleem. Al wat op het niet-sportieve vlak moest gebeuren daarentegen. De kleedkamers in orde brengen, het materiaal klaarzetten, de maaltijden organiseren, ouders die vragen of ze hun kinderen vroeger mogen brengen dan tijdens de aangegeven uren. En omgekeerd natuurlijk ook, of ze langer mogen blijven. Al deze dinge zijn van die praktische zaken waar ik nooit echt bij heb stilgestaan. Als ik in België aan zo’n evenement meewerkte, was ik steeds een van de trainers en niet de organisator en verantwoordelijke. Ik was toen al onder de indruk van wat het allemaal met zich mee brengt en nu stond ik er dus  zelf voor. Zoals je je wellicht kan voorstellen liep het allemaal net ietsje anders dan gepland.

De eerste dag, iedereen was op tijd op post, de trainers natuurlijk en de mensen die in de keuken zouden meehelpen. Een laatste check en daar komen de eerste ouders. Meteen duiken de eerste problemen op. Deze ouders hadden hun zoon of dochter niet op voorhand ingeschreven maar vroegen of hun kind toch niet kon deelnemen. Ik weigerde hen natuurlijk niet maar het betekende wel dat ik mijn intiële planning voor de komende trainingen grondig moest herzien. Een kwestie van snel improviseren en aanpassen dus.

Gelukkig verliep die eerste dag heel vlot. Het enige minpuntje was misschien dat de mensen van die kuisploeg die instonden voor het onderhoud van de kleedkamers niet opdaagden. Er bleek een misverstand in het spel te zijn; zij gingen ervan uit dat de voetbalschool een week later plaats zou vinden. Tja wat doe je in zo’n geval? Met enkele medewerkers hebben we dus de mouwen opgestroopt en de borstels nat gemaakt. De dag erna moest alles immers weer netjes zijn.

De volgende dagen verliepen min of meer volgens hetzelfde scenario, nieuwe mensen die zonder inschrijving kwamen opdagen maar dit keer waren we voorbereid. Ook het weer viel heel goed mee wat toch een pluspunt was.  

Op woensdag kwam Rune Lange even langs om een babbeltje met de kleine voetballers te slaan. Aan de vragenronde is nog niets veranderd..... de eerste vraag is nog steevast “ wat verdien je?”

De trainingen verliepen goed. Mijn medewerkers vonden het bijzonder leuk om te doen en  

Ik kreeg leuke feedback van ze. Ze beleefden er zelf veel plezier aan en dat was duidelijk te merken. Ik hoefde bijna niets extra te vragen, ze hielpen waar ze konden. Zeker wanneer we onze dagelijks ronde van opruimen en kleedkamers poetsen deden na wat toch een lange dag was. Het moest gezegd worden, de werksfeer was bijzonder aangenaam.

In de tweede helft van de week scheen de zon volop hoewel de temperaturen toch aan de lage kant waren. Bij die koude moesten we de kids dus in beweging houden. Dat was echter geen probleem, de kinderen zaten boordevol energie.

Freddy Dos Santos, speler bij Vålerenga kwam ook langs. Freddy is een man die steeds een brede glimlach op zijn gezicht heeft en heel goed met kinderen kan omgaan. De kinderen gaven hem maar wat graag enkele opdrachten.  Zo moest hij de bal op de lat trappen, wat na de 6de keer lukte. Freddy moest ook enkele strafschoppen stoppen van de aanstormende talenten. Hoewel hij bij Vålerenga als allround speler gekend is, liet zijn keeperstalent hem toen toch in de steek. Voor de kinderen maakte het niet uit, voor hen was hij immers de beste keeper.

Vrijdag, het laatste fluitsignaal, de kinderen stormden de eetplaats binnen. Opgewonden en uitgelaten want zoals beloofd krijgen ze enkele cadeaus. Een aandenken aan de eerste voetbalschool en die cadeaus kwamer er met de van Jako. De kinderen zijn in de wolken met hun presentjes.
De ouders en kinderen bedankten ons voor een mooie week, die voor herhaling vatbaar was. In totaal hadden er toch tachtig kinderen deelgenomen aan de voetbalschool. Wij, de organisators en mederwerkers blikten ook tevreden terug op de week, en sloten die af met een gezellig dineetje.

De volgende dagen stonden er mooie artikels in de kranten met als kop “Digger David”

Probeer maar uit te zoeken wat het betekent, veel plezier.

Sportieve viking groeten
David Brocken

Foto 1: technische oefeningen met de jongste groep

Foto 2: Rune Lange met een rij handtekeningjagers voor hem

Foto 3: Freddy Dos Santos aan het werk