Wist je dat Reyers ooit 'pinanti is pinanti' zei?

Wim Reyers (foto) is een Nederlander en begon dan ook over de Moerdijk te voetballen. Zo speelde hij in zijn jeugdjaren onder andere in een team met de latere assistent-bondscoach van Nederland, Willem Van Hanegem. In 1969 besloot Reyers het Nederlandse Maastricht in te ruilen voor Waregem.

Die transfer is er een geweest die hij zich tot op de dag van vandaag nog steeds beklaagt. Destijds was Waregem een ploegje met allemaal spelers uit de buurt. Buitenlandse spelers waren bijzonder zeldzaam. Reyers werd bij de West-Vlaamse club niet bepaald aanvaard. In een interview enkele jaren geleden zei hij er het volgende over: “Ik was het op een bepaald moment echt zat. Ik schrapte mijn naam van het bord en zei dat ik voortaan mijn eigen bal zou meenemen naar training. Ik kreeg er toch geen.” Na zijn passage bij Waregem bleef Reyers aan de slag in West-Vlaanderen. Hij kwam nog in actie voor Kortrijk en Harelbeke.

Legendarische woorden bij Kortrijk

In 1982 kreeg Reyers zijn kans op het hoogste niveau als trainer. Zijn oude club Kortrijk haalde hem weg bij Menen. De Nederlander zou KVK maar een jaar onder zijn hoede hebben, maar dat ging niet onopgemerkt voorbij. Niet zozeer omdat hij Kortrijk in de hoogste afdeling hield, maar wel omwille van zijn legendarische uitspraak op zondag 25 september 1983.

Op die bewuste zondag was Club Brugge gastheer voor de buren van Kortrijk. De wedstrijd eindigde op 2-2. Kortrijk kreeg tijdens die match ook een strafschop na een fout van Nederlander Ronald Spelbos op Didier Quain. Toen Reyers na de wedstrijd een vraag kreeg over die betwiste fase antwoordde hij met de legendarische woorden: “Wat pinanti, hoe pinanti, waar pinanti? Pinanti is pinanti!”.

Studio 1

De woorden van Reyers werden enkele jaren geleden opnieuw vanonder het stof gehaald door Studio 1. De makers van het VRT-programma besloten een strafschoppenrubriek in het leven te roepen. Deze kreeg de naam ‘Pinanti is pinanti’ mee. De eerste twee edities werden afgewerkt in het Koning Boudewijnstadion. Desire Mbonabucya won de eerste uitgave door in de finale Nicolas Lombaerts te kloppen. Philippe Vande Walle stond ook tijdens de tweede editie in doel. Toen maakten enkele oud-voetballers hun opwachting. Raymond Mommens toonde zich de beste in de finale tegen Nico Claesen.

Tijdens het seizoen 2007-2008 namen heel wat jongeren het tegen elkaar op in de voorlopig laatste ‘Pinanti is pinanti Cup’. In het Constant Vanden Stockstadion klopte Jasper Maerten Jules Verdin.

Beelden uit de laatste finale van de 'Pinanti is pinanti Cup'.

Enkele jaren geleden haalde Reyers zijn 'pinanti' opnieuw van stal toen het in een interview ging over de aantrekkelijkheid van het voetbal. “Het zou het voetbal aantrekkelijker maken als men een strafschop toekent aan een ploeg die drie corners zou afdwingen. Drie corners pinanti dus.”

Morgen een 'Wist je dat?' met Francesco Totti als onderwerp.