Wist je dat er een Jules Pappaertbeker bestaat?

Voor de oorsprong van de zogenaamde Jules Pappaertbeker moeten we terug naar de jaren ’30. In 1931 bleef Union Saint-Gilloise op basis van een beter doelpuntensaldo dan Montegnée in eerste klasse. Vanaf 1932 zou alles veranderen. Op 25 december verloor Union met zware 4-0-cijfers op bezoek bij Beerschot. Of het echt gebeurd is of niet, weten we niet, maar de historie wil dat Jules Pappaert op die dag tegen de voorzitter zei dat het de laatste nederlaag van het seizoen was. En zo geschiedde ook. Op 8 januari 1933 speelde Union 2-2 gelijk tegen Lierse. Het begin van een onwaarschijnlijke reeks.

Union domineerde plots het Belgische voetbal en won drie titels op rij (1933,1934 en 1935). Nog straffer was dat de club onder leiding van aanvoerder Pappaert maar liefst zestig wedstrijden op rij ongeslagen bleef. Zo verwierf het de bijnaam Union 60. De zestigste ongeslagen match op rij werd op 3 februari 1935 afgewerkt. Toen werd RCS Brugeois met 7-0 huiswaarts gestuurd. Op 12 februari ging de veelvoudige kampioen op bezoek bij rivaal Daring Club de Bruxelles met 2-0 de boot in. Het was de eerste nederlaag sinds het verlies op Beerschot in 1932. Ofwel het eerste verlies na 5400 competitieminuten.

La Dernière Heure

Om die reeks te eren of te herinneren riep de Franstalige krant La Dernière Heure in 1953 de Jules Pappaertbeker in het leven. Sindsdien wordt de club die in eerste, tweede of derde klasse het langst ongeslagen blijft, in de bloemetjes gezet met deze trofee.

De eerste club die de Jules Pappaertbeker in ontvangst mocht nemen, was Standard. De Rouches bleven in 1953 15 matchen ongeslagen. Vorig jaar sleepte Lierse de beker in de wacht met 19 ongeslagen wedstrijden op rij.

Nooit winst als Rode Duivel

Pappaert zelf speelde in totaal 176 matchen in de Belgische hoogste afdeling. Dat deed hij van 1923 tot 1938 bij Union Saint-Gilloise. De verdediger scoorde zestien doelpunten. Pappaert schopte het viermaal tot Rode Duivel, maar met België kon hij ironisch genoeg geen wedstrijd winnen.

De gewezen verdediger van Union behoorde ook tot de selectie voor het wereldkampioenschap van 1934 in Italië. Daar speelde België slechts een wedstrijd. In Firenze werd er met 5-2 verloren van West-Duitsland en Pappaert zelf kwam niet in actie.

Pappaert overleed trouwens al op bijzonder jonge leeftijd. Zeven jaar na zijn afscheid bij Union kwam hij op 40-jarige leeftijd al om het leven.

Maandag een 'Wist je dat?' met Tasmania Berlin als onderwerp.