De kers op de taart

Het was vroeger al bijzonder om als speler tegen een ex-ploeg te spelen. Nu was het voor het eerst dat ik dit deed in een andere hoedanigheid. Bovendien zat er hier nog een extra dimensie aan voor mij.  Ik zou gegarandeerd iemand tegen het lijf lopen  waar ik een jaar lang met had samengewerkt, maar niet echt met door een deur kon.

Aangekomen in Vallhall, de indoor trainingplaats van VIF, was het een leuk weerzien met oude kennissen. Er werd me direct verteld dat Martin Andresen op het scheidsrechterblad stond. Hij had zich zelf op de bank gezet. Andresen is momenteel hoofdtrainer van Vålerenga. Zijn taak als manager hebben ze afgenomen en als speler heeft hij zijn schoenen aan de haak gehangen. Maar af en toe voor het tweede team spelen, dat doet hij nog. Tijdens de opwarming keuvelde ik met de mensen van de administratie en met enkele spelers, maar van Martin was er geen spoor.

De wedstrijd begon en we maakten vanaf de eerste minuut de beste indruk en creëerde de beste kansen. Het enige minpunt was dat we niet tot scoren konden komen. Na ongeveer 20 minuten kreeg ik telefoon en verwijderde me een beetje.  Het was een van mijn jeugdtrainers die me belde. Tijdens dat gesprek loerde ik door een van de ramen. En wie zag ik daar de parking opdraaien, jawel Martin! Bij het uitstappen sprak iemand hem aan, ik denk dat het was omdat zijn auto op een niet gereglementeerde plaats stond. Enkele ogenblikken later wandelde hij verder richting de inkomhal, met voetbalschoenen in zijn hand.

Terug naar het voetbal dan. Ongeveer 5 minuten voor de pauze kregen we een nogal makkelijk toegekende strafschop, die we omzetten in een doelpunt waarna we  0-1 voor stonden bij de rust.

Tijdens de tweede helft namen we meer en meer het heft in handen en na enkele minuten konden we de score verdubbelen. Met een kwartier gespeeld in de tweede helft kreeg Bojan Zajic kreeg een rode kaart. VIF moest met 10 man verder. Vijf minuten later maakte Martin zijn opwachting. Ik kon een glimlach niet onderdrukken. VIF speelt met shirts van de kledijsponsor Kappa. Die is gekend voor zijn nauwsluitende truitjes. Het was duidelijk dat die shirts hem niet sierde. Martin nestelde zich vooraan om de wedstrijd te doen kantelen maar slaagde daar niet in. Ik wil niet natrappen, maar toen ik zag hoe hij over het veld wandelde, richtlijnen gaf, dan moeten er toch velen hun wenkbrauwen hebben gefronst.

Frigg tikte nog een goaltje meer in het net wat de einduitslag op 0-3 bracht, een verdiende overwinning. Direct na de wedstrijd moest ik weg om onze tweede ploeg aan het werk zien. Ik feliciteerde onze jongens, nam afscheid van enkele oude bekenden en vertrok richting parking. Bij het buitengaan liep ik de materiaalman van VIF tegen het lijf. Ik vroeg hem of ze geen XXL hadden bij Kappa. Onze blikken kruisten en er verscheen een brede glimlach op zijn gezicht. Onder de ruitenwissers van Martin zijn auto zag ik een geel wimpeltje, in Noorwegen betekent dat een parkeerboete.

Het was een geslaagde avond want ook tweede elftal won met 3-0. En ja, toegegeven, de extra kers op de taart was erbij voor mij.

David Brocken