Analyse De angst van Germinal Beerschot
Foto: © SC
Volg Voetbalkrant nu via Instagram!
Germinal Beerschot slaagt er maar niet in om uit het moeras te kruipen. De Antwerpse fusieclub legde tegen een STVV in vertrouwenscrisis een lamentabele prestatie op de mat. De angst lijkt als een gif tot in de diepste gelederen van de club geslopen.
Angst is een slechte raadgever, zei mijn vader me altijd. Op het Kiel kunnen ze dezer dagen duidelijk een goede huisvader gebruiken. Geen greintje zelfvertrouwen straalt de Antwerpse club nog uit.
Confrontatie
Bart Goor toonde zich nog optimistisch na de makkelijke kwalificatie voor de achtste finale van de Beker van België, ook al was het maar tegen een derdeklasser. “We vangen de foutjes van de ploegmaats op.” Drie dagen later werd de voormalige Rode Duivel opnieuw met de realiteit geconfronteerd.
Een pasje breed, een balletje naar achteren, opnieuw een pasje breed. Op een klein slotoffensiefje na deed Germinal Beerschot er alles aan om geen risico in zijn spel te leggen. De angst om een verkeerde beslissing te nemen was groter dan het lef om met een flitsende actie de tegenstander te doen twijfelen. Want twijfelen, dat doen ze bij STVV zeker na de 6-0 op Eupen en de blamage tegen Doornik.
“Vertrouwen komt alleen maar met punten”, stelt Daniël Cruz. “Maar we moeten ook meer risico in ons spel leggen”, beseft de Colombiaan. Faris Haroun bevestigt: “Er was geen initiatief en veel te weinig beweging.”
De supporters van Germinal Beerschot scandeerden luidkeels de naam van trainer Glen De Boeck. Nochtans werd ook hij overmeesterd door angst. Diep in de tweede helft verving De Boeck Junior Negrao door Sherjill MacDonald. Waarom niet met twee spitsen, Glen? “Moet ik dan alles opengooien?”, was het antwoord.
Wankelende stoel
Iets wat De Boeck op Mechelen wel deed bij een 2-0-achterstand. Alles of niets en vier spitsen in de frontlinie. De Boeck voelt echter ook dat zijn stoel wankelt. Liever één puntje dan niets, moet hij gedacht hebben.
De angst heeft dus ook hem in zijn greep. De angst om te verliezen en de angst voor zijn job. Het is nochtans niet de aard van het beestje. Met Cercle Brugge serveerde hij fris en aanvallend voetbal. Een vierde plaats en een bekerfinale waren het resultaat. Niets moet en alles mag, was dan ook de groen-zwarte leuze.
Een leuze die in de moeilijke novembermaand, met thuiswedstrijden tegen Anderlecht, Club Brugge en Standard, ook bij Germinal Beerschot eens moet gevolgd worden. Misschien moet ik mijn vader maar eens naar het Kiel sturen.
Schrijf je nu in voor de Voetbalkrant nieuwsbrief
