Hoe het begon bij Germinal Beerschot

Germinal Beerschot Antwerpen begon in 1999 aan haar eerste seizoen ooit. Glamour en glitter was het in Brasschaat toen de fusieclub door enkele helden uit het verleden, met o.a. Juan Lozano, werd voorgesteld. Met de finaciele steun van de Nederlandse grootmacht Ajax zou het op korte termijn een Belgische topclub worden.

Veldwijckpark dicht
In ruil moest het daarvoor wel enkele jeugdtalenten afstaan aan de Amsterdammers, maar dat werd slechts als een kleine aderlating gezien. Het zou geen probleem vormen voor de hoofdmacht. Het werd echter al snel duidelijk dat men jongens als Moussa Dembele, Jelle Van Damme, Jan Vertonghen, Thomas Vermaelen en Tom De Mul zeer goed had kunnen gebruiken op Het Kiel.

Op Het Kiel, en niet in het Veldwijckpark van Ekeren, daar hadden immers buurtbewoners een klacht ingediend tegen het stadion. Uitbreiden zou daar dan ook onmogelijk worden en met het aankomende licentiesysteem moest men wel naar het stadion van Beerschot trekken. Het stamnummer van de club was dat van Germinal Ekeren, namelijk 3530. Het nummer 13, het legendarische stamnummer van Beerschot, werd ingediend bij de voetbalbond en werd geschorst.

Vergane glorie
Het financieel fel geplaagde Beerschot speelde toen onderaan derde klasse. Beerschot was de degradatie, gebaseerd op geruchten over omkoping, in 1981 nooit te boven gekomen. Op die manier kon de club in eerste klasse aantreden met de hoop de harten van de Kielse supporters te heroveren.

In dat eerste seizoen werden coryfeëen als Marc Degryse en Franky van Der Elst aangetrokken. Trainer van Der Elst had toen nooit gedacht dat dat het begin van een jarenlange calvarietocht zou worden dat op momenten weghad van een comedy-show. In een exclusief interview met onze redactie laat hij zijn licht schijnen over hoe het allemaal begonnen is.

Lees het op:
http://www.voetbalkrant.com/nl/nieuws/lees/2010-11-29/van-der-elst-verhaegen-krijg-je-niet-zomaar-buiten.