Flemish Reds feesten ondanks nederlaag

Het is de derde keer dat de Flemish Reds een fandag houden in Oostende en voor de derde keer komen er bijna honderd fans opdagen. Voor een fanclub die amper vier jaar oud is, leveren ze een schitterende prestatie. Niet alleen telt de fanclub op zo korte tijd ruim 500 leden, maar ook slagen ze er al voor de derde keer in om een bekende oud-speler naar Oostende te lokken. Twee jaar geleden gaf levende legende Ian Rush de aftrap, hij is de topschutter aller tijden voor Liverpool. Daarna volgde Phill Thompson, ex-verdediger en assistent-manager onder Gerard Houllier. Nu was John Aldridge aan de beurt.

Aldridge werd in 1987 naar Liverpool gehaald om in de voetsporen van Ian Rush te treden. Hij deed dat meer dan behoorlijk en scoorde 63 doelpunten in 104 wedstrijden voor de Reds. De Ierse international was sinds zijn jeugd supporter van Liverpool FC. Het was voor hem dan ook een droom die uitkwam. Hij won met Liverpool de titel en de FA Cup. In 1989 verkocht de club hem aan Real Sociedad. Na zijn spelerscarrière werd “Aldo” manager van Tranmere. Later stapte hij over naar de media. Hij werkt onder andere voor LFC TV.

Iets na de middag arriveren we in Madison Sports Arena in Oostende. Starten doen we in stijl, met een glas Cava, aangeboden door een bevallige jongedame. Veel aanwezigen zien elkaar gemiddeld één keer per maand, maar toch lijken het allemaal dikke vrienden. De sfeer zit er meteen in en als John Aldridge aankomt beleven we een eerste hoogtepunt. De oud-speler van Liverpool stelt zichzelf voor, voor de jongeren onder de aanwezigen en praat vrijuit over zijn verleden en over de huidige ploeg. Ook antwoord hij op vragen.

Na de speech maakt Aldridge tijd voor een individuele ontmoeting met elke aanwezige fan. Kleine kindjes helemaal in het rood, mooie deernes, hevige supporters met een Liverbird getatoeëerd, … iedereen kan rekenen op een vriendelijke glimlach en iedereen mag met “Aldo” op de foto. Daarna mogen ook wij nog enkele vragen stellen (> interview <).

Het bier vloeit rijkelijk en de zangkoren breken los. Alle klassiekers worden door een grote groep gezongen. “You’ll Never Walk Alone” blijft een kippenvelmoment. Ook beklijvend: “Fields of Anfield Road” en “When the Reds go marching in”. Als de Torres-bounce aan de beurt is, dan davert de pub op zijn grondvesten. Nagenoeg alle aanwezigen gaan uit hun dak.” Na al het zingen en dansen is het tijd om de innerlijke mens te versterken. Belegde broodjes en een vissalade gaan er vlot in.

Liverpool speelt vandaag in Newcastle en hoopt de aansluiting met de subtop te vinden. Als de wedstrijd begint, komen de kelen ook terug los. De Flemish Reds zitten niet rustig naar een match te kijken op een groot scherm. Je krijgt constant het gevoel dat je echt in het stadion zit met al die rode sjaals, vlaggen, shirts, … en natuurlijk met de aanmoedigingen, het gevloek bij een slecht schot, het zingen, dansen en springen. Liverpool komt 1-0 achter, maar dit kan de pret maar even drukken. En als de Reds op 1-1 komen wordt iedereen opnieuw gek. Door het dolle heen vliegen de supporters elkaar om de nek. Het feesten kan weer beginnen. Maar Newcastle komt opnieuw voor en wint zelfs met 3-1. Even zijn ze met zijn allen van de melk en enkele boze fans roepen: “Hodgson buiten”.

Na wat meer bier komt ook het vertier terug. Enkele supporters hebben het café al verlaten, maar een grote groep gaat toch weer aan het feesten. Om 23u00 zijn nog steeds een veertigtal fans luidkeels aan het zingen. Bij sommigen klinkt het al wat hees en bij anderen staan de ogen helemaal niet meer helder, maar dat mag ook wel na een etmaal feesten. Voetbalkrant duikt dan mee feestend het Oostendse nachtleven in. Helaas "What happens at Flemish Reds, stays at Flemish Reds!" Uiteraard zijn nieuwe leden meer dan welkom om deze ervaringen zelf op te doen.

Het resultaat viel tegen voor Liverpool, maar de Flemish Reds weten wat een feestje bouwen is. En ze moeten maar denken: “At the end of the storm … is a golden sky!”