Interview Severeyns: "Ik ben nooit naar 'Beerschot' gegaan"

Deel I: “Ik was maar een beperkte voetballer”

Severeyns keerde na een moeilijk seizoen in het Italiaanse Pisa terug naar België, maar raakte na een uitstekende voorbereiding bij KV Mechelen – 36 doelpunten in 9 wedstrijden – geblesseerd aan de mediale band van de knie. Wat volgde was een van zijn veertien operaties. Via een nieuwe succesvolle passage op de Bosuil belandde Cisse een tweede keer in het buitenland.

Severeyns: “Mijn passage in Innsbruck in Oostenrijk was de beste ervaring uit mijn carrière. Het plaatje viel er volledig in elkaar. De combinatie voetbal en privé was perfect op elkaar afgestemd. Ik kon er mijn beroep uitoefenen in een rustige omgeving. Het niveau was vergelijkbaar met België, maar een competitie met tien ploegen was veel interessanter.”

Vind je dat een goed systeem voor België?

“Zeker, je hebt tien provincies en bent verzekerd van twee thuismatchen tegen de toppers. En als er 20 spelers per ploeg zijn, dan heb je 200 spelers nodig. Heb je 18 ploegen, dan is er vraag naar 360 spelers. Het zijn niet die 200 voetballers die de competitie sterker zullen maken, maar wel die 160 die je competitie zwakker maken. In Oostenrijk hebben ze die aanpassing heel drastisch doorgevoerd. In één jaar moesten er plots zes ploegen degraderen.”

Daarna belandde je via Germinal Ekeren bij Germinal Beerschot, de grote aartsrivaal van Antwerp. Even geslikt toen de fusie een feit was?

“Dat is nog steeds een gevoelig onderwerp om over te praten. Er zal altijd wel iemand zijn die iets negatief opneemt. Maar ik ben niet naar Beerschot gegaan hé. Als die fusie een jaar eerder al hangende was, dan was de kans vrijwel onbestaande dat ik op het aanbod zou ingegaan zijn. Op dat moment kon ik er echter niet veel aan doen. Je bent profvoetballer en je ligt onder contract.”

Hoe sta je nu tegenover een fusie tussen Antwerp en Germinal Beerschot?

“Ik ben wel voorstander. Publicitair is één club in Antwerpen veel aantrekkelijker. Ik hoor regelmatig: “Die rivaliteit tussen Antwerp en Germinal Beerschot, dat vind je nergens.”  Limburgers zeggen me dat het vroeger niet anders was met Waterschei en Winterslag. Een aantal fans zal afhaken, maar eens je aan de top staat, komt dat negatief volk wel terug.”

“En de stad Antwerpen verdient een ploeg die aan de top staat. Het is enorm spijtig dat Antwerp nu verkommert in tweede klasse. De club blijft een monument in het Belgische voetbal, het blijft stamnummer 1.”

Zijn doelpunt op Wembley mag dan wel zijn meest besproken treffer zijn. Severeyns had een ander handelsmerk: de stift. Tegenover Voetbalkrant.com vertelt hij zijn geheim dat hem daarin tot een specialist maakte.

Severeyns: “Ik had os trigonum, een extra voetwortelbeentje in de hiel waardoor ik mijn voet niet volledig kon strekken. Voluit trappen was voor mij dus heel moeilijk en daarom moest ik het op een andere manier proberen.”

“Bovendien had ik nog een versnelling in de versnelling in huis. De doelman dacht regelmatig dat hij de bal zou hebben en dook al in mijn voeten. Dan was ik nog net op tijd om het leer over hem te stiften.”