Interview Herman Wijnants: “We krijgen het moeilijk, de macht van het geld overheerst”

“Derde klasse was het hoogste dat Westerlo destijds kon bereiken”, vertelt de huidige manager in een exclusief gesprek met Voetbalkrant.com. “De club had een aantal jaren getracht om de deur naar tweede nationale open te beuken, maar dat was niet gelukt. Integendeel, in een tijdspanne van nauwelijks vijf jaar gleed de club af tot de provinciale reeksen. Begin jaren tachtig was dat.”

“De mensen die toen het beleid in handen hadden, waren aangedaan door de sportieve situatie en zochten iemand die de club weer op het goede pad kon brengen. Samen met een paar mensen ben ik in 1982 bij Westerlo gekomen. We zijn dan snel weer opgeklommen. In 1997 zijn we dan via de eindronde in tweede voor het eerst in eerste klasse terechtgekomen, en we zijn er nooit meer weggeweest.”

Pistoletjes smeren

“Mijn sportief verleden?”, reageert Wijnants laconiek op onze vraag ernaar. “Goh, ik heb zelf gevoetbald, ja, als leerling. Ik zat op internaat en we speelden voor de Cup van het Bisdom, maar verder reikt dat niet. Ik was wel supporter van Anderlecht en ging elke week kijken. Na mijn Latijn-Griekse periode op internaat ging ik, in ’68 was dat, naar Leuven psychologie studeren. Dan lag het ook voor de hand om naar Anderlecht te gaan kijken.”

Maar uiteindelijk werd het dus Westerlo. “Ik ben er gewoon in getuimeld, in het voetbal”, beseft Wijnants. “Ik heb bij Westerlo ook op alle niveaus gezeten, heb zelfs nog pistoletjes gesmeerd. Op een bepaald moment werd ik begeleider van de jeugd en voor ik het wist was ik bezig met de transfers van de eerste ploeg. Later maakte ik deel uit van de raad van bestuur, en zo is dat verder gegroeid.”

"Ik was supporter van Anderlecht en ging elke week kijken"

Westerlo is op minstens één vlak een buitenbeentje in de hoogste afdeling. “Waarom wij geen voorzitter hebben? Zeg mij eens waarom wij die wel nodig zouden hebben. Vroeger was die hier wel, maar dat was geen goed systeem. Voorzitters zijn er om geld in de club te pompen, maar vaak loopt dat fout af. Dat is genoeg bewezen. Hier op Westerlo nemen wij alle beslissingen samen.”

Geen emoties

“Voor mij is voetbal een job. Ik sta er niet bij stil of ik nu bepaalde zaken graag doe of niet. Ik moet mijn boterham verdienen, dus ik ben verplicht om bepaalde zaken te doen en bepaalde functies aan te nemen. In het voetbal moet je je verstand gebruiken, niet je gevoel. Wie te veel emoties heeft, redt het niet. Emoties zorgen alleen voor veel foute beslissingen.”

“Natuurlijk volg ik de voetbalactualiteit op de voet. Als voorzitter van de Vlaamse vleugel van de voetbalbond lijkt me dat niet meer dan logisch. Bovendien ben ik woordvoerder van het Uitvoerend Comité van de KBVB, een functie die ze mij hebben toegeschoven. Dat betekent dat ik uitleg moet verschaffen aan de KBVB van wat er binnen de Pro League gebeurt, en omgekeerd. Nee, vrije tijd, dat heb ik niet meer.”

“Het doel van KVC Westerlo is nu om stand te houden in eerste klasse”, besluit Wijnants. “Vergeet niet dat wij de enige gemeente zijn die een eerstklasseploeg heeft, hé! Op financieel vlak wordt het steeds moeilijker, want de macht van het geld begint hoe langer hoe meer te overheersen.