Interview Mark Volders: “Moeskroen vroeg veel te veel geld voor mij”

Weinigen weten het, maar Mark Volders is geboren in Duitsland. “Mijn moeder is Duitse”, verklaart de in Xanten geboren doelman in een exclusief gesprek met Voetbalkrant.com. “Op mijn vijf jaar zijn we door familiale omstandigheden terug naar België verhuisd. Diest was mijn eerste clubje, zes jaar oud was ik toen. Uiteindelijk zou ik bij Diest drie jaar lang onder de lat staan in het eerste elftal.”

“Destijds kwam Gaston Peeters, een kennis, Timmy Simons en Wim Van Diest halen om naar Lommel te gaan. Ik kon ook in hun spoor volgen, maar trok uiteindelijk naar Racing Genk om er derde keeper te worden. Daar had ik echter al snel in mot dat er geen toekomst voor mij was weggelegd als eerste doelman. Via Dessel Sport ben ik dan uiteindelijk ook aan de Gestelsedijk in Lommel terechtgekomen.”

Utrecht en Roda

“Op mijn eerste buitenlandse avontuur kijk ik met een dubbel gevoel terug. Ik had net een topjaar achter de rug bij SK Beveren en had de clubs voor het uitkiezen. Onder meer FC Utrecht en Roda JC waren geïnteresseerd om mij over te nemen, maar ik verkoos de geleidelijke weg naar boven.”

“Ik vreesde immers dat ik bij een club van dat formaat op de bank zou belanden en me zo opnieuw zou moeten opwerken. Ik zou voor het kleinere RBC kiezen en dat werd sportief gezien voor mezelf een zeer goed jaar. RBC was ook een fatsoenlijke ploeg, maar door de degradatie was het niet makkelijk. Al heb ik uit die periode veel geleerd”, beseft Volders.

Een rode draad? “Ook bij Moeskroen heb ik de twee zijden van het voetbalverhaal gezien. Langs de ene kant was het de mooiste periode uit mijn loopbaan als speler, want ik heb bij Moeskroen drie goeie jaren gekend. Het vierde jaar was ik echter geblesseerd, maar ik kreeg wel een nieuw contract, ondanks dat een aantal ploegen hard aan mijn mouw trokken. Moeskroen vroeg echter zoveel geld dat die al snel afhaakten.”

“Ik had bij Moeskroen wel een nieuw contract voor vier jaar,
maar zes maanden later stond ik op straat.”

“Achteraf gezien had ik moeten vertrekken, want Moeskroen geraakte op financieel gebied in nauwe schoentjes. Ik had wel een nieuw contract voor vier jaar, maar zes maanden later stond ik op straat. Een spijtige situatie, maar dat had niemand kunnen voorzien. De bedoeling was immers om in Moeskroen mijn carrière af te sluiten.”

“Ik heb het gevoel dat ik al die jaren als profvoetballer meer tegenslagen heb gekend dan geluk. Maar dat heb je natuurlijk niet altijd in de hand. Maar kom, ik had er zelf nooit aan gedacht om prof te worden. Pas op mijn 19de hebben mensen bij Diest mij zo eens bewust gemaakt van mijn kunnen en dan pas ben ik beginnen nadenken. Ik vermoed dat er mij nog vier of vijf mooie jaren staan te wachten op het hoogste niveau. Daar kijk ik nu naar uit!"