Interview Baseggio: "Als Anderlecht belt, spring ik in de auto"

Toen we Baseggio belden voor een afspraak nodigde hij ons uit in zijn café 'Le Privilège' in het centrum van Clabecq, het dorp waar hij opgroeide. Zijn zaak straalt de echte dorps- en familiesfeer uit. "En daar ben ik ook fier op, want mijn gezondheid, mijn familie en mijn vrienden zijn het belangrijkste in het leven. Al de rest is onbelangrijk", verklaarde Baseggio zijn levensfilosofie.

Het leven van de 33-jarige coryfee is het laatste jaar dan ook erg woelig geweest. Begin juni 2010 werd er bij een routine-onderzoek immers schildklierkanker vastgesteld. "Het was een slag toen de dokter me het vertelde, maar voor mezelf was het zo erg nog niet. Ik ben altijd een rustige jongen geweest. Ik hield mezelf voor: dit is het ergste dat er kan gebeuren. Ik kon het dus in het juiste perspectief plaatsen, maar voor mijn familie was het erger: voor mijn vrouw en mijn dochtertje."

Niet zoals Ronaldo worden!

Doriana, de dochter van Walter, leerde er echter ook mee leven. "De jaren gaan vlug. Ze is al vijf en dus begreep ze ook wel dat er iets mis was. 'Papa est malade, il a du cancer', bazuinde ze rond. Weet je, ik let nu ook op die dingen. Onlangs las ik nog over die voetballer die op zijn 36ste overleed aan een slepende ziekte (Dean Richards, nvdr.). Daar was ik echt van ontdaan. Zo jong het leven moeten verlaten. Dat is erg."

Momenteel gaat alles goed, maar de middenvelder die nog steeds onder contract staat bij Tubeke, vreest voor de toekomst. "Een schildklier heb je echt nodig in het leven. Kijk naar wat er met Ronaldo is gebeurd. De laatste jaren is hij een anomalie geworden van wat hij ooit was. Hij at niets, maar pakte toch kilo's. Bij mij is dat gelukkig nog niet gebeurd. Ik ben wat kilo's bijgekomen en daarna weer verloren, maar ik hou hout vast, want wat er gaat gebeuren als ik stop met voetballen, weet ik niet."

Scout, jeugdtrainer of assistent bij... Anderlecht?

Stoppen is nog niet voor direct echter. "Ik wil graag nog minstens twee jaar verder doen, maar het hangt af van de gezondheid. Bij Tubeke? Dat weet ik niet. Ik heb er nog een contract, maar in het voetbal kan alles vlug veranderen. Maar echt stoppen zal ik nooit doen, dat kan ik ook niet. Voetbal is mijn leven en ik zal zo lang ik kan met vrienden blijven voetballen, misschien zelfs op lager niveau."

Maar ook met zijn loopbaan na zijn actieve carrière is hij al bezig. "Weet je, ik zou graag een functie hebben zoals Zetterberg die bij Anderlecht had. Spelers gaan scouten voor de club. Maar ook jeugdtrainer zie ik wel zitten. Ja, ik zou graag bij Anderlecht aan de slag gaan", solliciteert Baseggio openlijk. "Of leren van een trainer als assistent-trainer. Ik heb nu mijn trainersdiploma behaald, dus daar wil ik ook wel iets mee doen. Als Anderlecht me nodig heeft, spring ik in de auto."

Respect

Anderlecht, de naam valt tijdens het interview bijna elke twee minuten. Indien het dispuut met Vercauteren er niet geweest was, speelde Baseggio waarschijnlijk nog steeds bij de club. "De club van mijn hart", zucht hij. "Ik heb er respect voor iedereen, vooral voor een aantal mensen in het bestuur. Roger Vanden Stock is zo iemand. Hij is altijd goed voor mij geweest en hij gaf me respect terug."

Respect blijkt heel belangrijk te zijn voor Baseggio. En dat respect heeft hij zeker gekregen van de supporters van paars-wit. "Ik kan het nog altijd niet uitleggen", schudt hij lachend het hoofd. "Zelfs toen ik nog bij de jeugd speelde, stond het publiek altijd achter mij. Ik had iets dat Anderlecht belichaamde, denk ik. De supporters hebben me altijd gesteund en voor hen heb ik altijd mijn uiterste best proberen te doen."

"Ploeg 2000/2001: daar zat alles in"

Het talent waarmee Baseggio door de goden werd begiftigd, kwam het best tot uiting in het seizoen 2000/2001 toen Anderlecht Europa nog eens een glimp liet zien van de voormalige Europese grootheid die het ooit was. "Goh, die Champions League-campagne blijft het mooiste moment uit mijn carrière. Wat een ploeg hadden wij toen! Daar zat alles in: techniek, kracht, snelheid, werkers,..."

"We hebben een paar goede CL-campagnes afgewerkt. Zo herinner ik me die campagne waar we in een groep met Lyon, Bayern en Celtic zaten en pas op de laatste speeldag geëlimineerd werden op het veld van Bayern. En nochtans zat er in die ploeg in het begin niet veel ervaring. Je had Filip De Wilde en mezelf, maar daarnaast was er Yves Vanderhaeghe, die van Moeskroen kwam, Radzinski van Ekeren, Goor van Genk, Koller van Lokeren. Veel Europees hadden die nog niet gespeeld, maar het klikte gewoon."

Niveau gedaald

Baseggio, met zijn Italiaanse roots, onthoudt vooral de wedstrijd tegen Lazio Roma. "Wij wonnen van Lazio, maar wat een ploeg hadden die mannen: Mihajlovic, Simone, Nesta, Mancini, Marchegiani,... Dat was de top van Europa op dat moment."

Belgische ploegen kunnen er nu alleen nog maar van dromen. "We moeten realistisch blijven: het niveau is de laatste jaren gedaald in België. En alles begint bij de jeugdopleiding. Ik denk niet dat bijvoorbeeld een Hazard bij ons was doorgebroken. Ik heb de matchen van Anderlecht tegen Ajax gezien. Ajax is een goede ploeg, maar nu niet van dat hoge niveau. Hetzelfde voor ploegen als Hajduk Split en Partizan Belgrado."