Swerts: "In Brugge geloofden ze niet in mij"

Deel I: “Lierse? Die stap was nog te groot voor mij”

We moeten het interview een paar keer stilleggen. Lulu, de vierjarige dochter van Swerts, eist alle aandacht op. De nieuwste dvd van Piet Piraat, een snoepje en de hardnekkige afstandsbediening zijn duidelijk belangrijker dan de vreemde gast van papa.

“In de nationale ploeg speel je voor de resultaten, niet om jezelf aan de buitenwereld te bewijzen.”

“Het is cliché, maar een kind verandert heel je leven”, lacht Swerts. “Vroeger had ik het er moeilijk mee dat ik in België niet bekend was. Ik las op maandag de krant, maar merkte op dat ik niet belangrijk genoeg was voor de ‘Belgen in het Buitenland’. Ook al had ik een volledige wedstrijd gespeeld. Als jonge speler doet dat pijn.”

Zelfkennis

“Maar nu besef ik dat het normaal is dat de mensen in Nederland meer weten over Gill Swerts. Ik voetbal hier al heel mijn leven. Hetzelfde met kritiek. Daar kijk ik los doorheen. Je weet ondertussen wel wat je kan en wat je niet kan. Ik weet dat ik niet de speler ben voor wie de mensen naar het stadion komen.”

Ook bij de Rode Duivels heeft Swerts de criticasters en de publieke opinie nooit op zijn hand gekregen. Onze gesprekspartner haalt de schouders op. “In de nationale ploeg speel je voor de resultaten en niet om jezelf te bewijzen aan de buitenwereld. Ik ben ervan overtuigd dat Anthony Vanden Borre een fantastische rechtsback is, maar ook hij is in België door het slijk gehaald. Ik heb nog altijd de ambitie om Rode Duivel te worden, maar ik besef dat ik eerst omhoog moet met Feyenoord voor ik aanmerking kom om door meneer Leekens geselecteerd te worden.”

En wat met clubvoetbal in België? “Ik sta zeker open voor een verhuis naar België, maar ik zou het niet als een gemis ervaren als ik mijn carrière afsluit zonder een Belgische club op mijn palmares. Toen ik naar AZ vertrok, was ook Club Brugge geïnteresseerd. Ik was transfervrij en international, maar toch waren ze in Brugge niet overtuigd.”

Jeugd beter maken

Zes of zeven jaar, zo lang wil Swerts nog actief blijven als speler. “In de periode wil ik graag nog eens naar het buitenland. Ik hou wel van een avontuur.” Daarna droomt hij van een trainerscarrière. “Ik wil actief blijven in het voetbal. Niet omdat ik niets anders kan, maar gewoon omdat ik zoveel van het spelletje hou.”

“Ik wil heel graag beginnen bij de jeugd. Daar kan je de spelers nog echte beter maken. Als hoofdtrainer moet je met resultaten beter zijn, want daar word je op afgerekend. Bij de jeugd is het resultaat minder belangrijk.”

Met Van Gaal werkte Swerts echter onder een T1 die een speler wel beter kan maken. “Je hoort dat van iedereen. Ik ben dan ook heel blij dat ik dat heb meegemaakt. Het is ongelooflijk hoe scherp hij was en hoe hij iedereen individueel en het team als geheel beter maakte.”

“Hoeveel keer krijg ik de kans om kampioen te spelen? Ik weet ook dat ik nooit voor Ajax of Manchester United zal spelen.”

“Tactisch is hij zo sterk. Hij leest het spelletje van de tegenstander zo snel en kan er meteen op anticiperen. Tijdens de rust wist hij al welke veranderingen de tegenstander zou doorvoeren en hoe wij dat moesten oplossen. Als je zijn opdracht goed uitvoerde, dan won je gewoon. Zo simpel was het.”

“Dat jaar bij AZ is er eentje om nooit meer te vergeten. Als kleinere club hebben we het toen toch maar geflikt om kampioen te worden. En hoeveel keer krijg ik als speler die kans? Ik weet ook dat ik nooit naar Ajax of Manhester United zal gaan.”