31 matchen in 31 dagen: Leeg stadion in Zagreb

Is het pas de tweede week die bijna voorbij is? Het gaat zo snel en zo langzaam tegelijk. Sinds mijn laatste artikel ben ik in Oostenrijk, Zagreb, Servië en Praag geweest. En op het moment dat ik dit schrijf in de trein, zit ik weer in Duitsland, op de terugweg van een wedstrijd in… Liechtenstein.

Van de afgelopen vijf nachten heb ik er vier geslapen in treinen. Dat is vermoeiend, want korte nachten waarbij je ook nog eens gewekt wordt door paspoortcontroles. Maar het heeft ook een voordeel: je legt ’s nachts veel kilometers af. Daardoor heb ik weinig van de natuur van de Balkan gezien, maar heb ik wel tijd gehad om steden te bezoeken! Zo ben ik een dag lang in Zagreb geweest, met heerlijk weer. De mooie kathedraal en het uitzichtspunt bezocht en heerlijk in het zonnetje in het park gelegen. Daarna een dagje Novi Sad, in Servië. Een kleinere stad, aan de Donau. Stil blijven staan in de jaren zestig.

Wat betreft de voetbalwedstrijden… het weekend was vrij leeg. Niet omdat ik geen wedstrijden gezien heb. Nee, ik hou vol: iedere dag een match! Maar in Zagreb, waar ik zaterdag was, daar boycotten de fans van Dinamo alle wedstrijden van hun club. De harde kern van Zagreb, de Bad Blue Boys, bekijken de wedstrijden in het centrum op groot scherm, in plaats van in hun eigen stadion. Ze zijn het vooral oneens met de man die aan de touwtjes trekt bij hun club, Zdravko Mamic. Ieder jaar verkoopt hij de beste spelers met miljoenen winst en slechts een deel van dat geld komt ook echt bij de club terecht.  Daarnaast ontslaat hij coaches aan de lopende band en volgens Igor, een echte Bad Blue Boy, “heeft hij ook sympathieën voor clubs uit Belgrado”.

En dus is het stadion tegen Lokomotiva deze zaterdag vrijwel leeg. Er is geen sfeer, de duizend mensen die wel zijn gekomen, zitten verspreid over het Maksimir stadion, waar bijna 40.000 mensen in kunnen. Tante Josipa is wel gekomen met haar neef Kruno. Volgens haar lost deze boycot niets op: “Er verandert toch niets. Mamic verdient te veel geld met de club om zich zorgen te maken over deze boycot. Wij blijven gaan, ook al zijn we het niet eens met het beleid van hem. Maar onze liefde voor Dinamo is groter dan de haat voor hem.”

Voor Igor geldt dat niet. Hij zit in het centrum de wedstrijd te bekijken op groot scherm. Igor mist het gaan naar Dinamo wel, maar er is geen andere optie: “Zolang Mamic doet alsof hij de belangrijkste man van de club is, ga ik niet. En met mij nog duizenden anderen niet. Hij maakt ons en onze club belachelijk.”

Gelukkig heb ik ook de Praagse derby gezien, tussen Sparta en Slavia. Mooie sfeer, uitverkocht stadion en een leuke eerste twintig minuten. Daarna staat het 2-0 voor Sparta en is de wedstrijd gespeeld. En daarna… de bijzondere trip naar Liechtenstein.  Kijk naar links en je ziet Zwitsers grondgebied. Kijk naar rechts: dat is Oostenrijk. Inclusief de voorronde worden er ieder jaar voor de Champions League net zoveel spelers ingeschreven bij de Uefa als er in Liechtenstein in totaal voetballen: 1200. En daarmee is voetbal toch de meest beoefende sport hier in dit Alpenland. In totaal zijn er zeven clubs in Liechtenstein. Zij spelen allemaal in de Zwitserse competities. Vaduz is de topclub hier, het komt uit op het een-na-hoogste niveau van Zwitserland. Een divisie daaronder speelt USV, in hun stadion ben ik. Een liga daar weer onder speelt de tegenstander, FC Balzers. Normaal komen deze teams elkaar in de competitie dus nooit tegen. Maar eens per jaar staat de eer in eigen land centraal, in de nationale cup. Dat is niet te merken aan het aantal supporters, slechts 200. Zal aan het slechte weer liggen. USV wint en mag het opnemen tegen Vaduz, in de finale, op 25 april.  En nu op weg naar Schalke04. Schijnt ook een belangrijke bekerwedstrijd te spelen…