Interview Hubert: "Niet rond de pot draaien: we gaan voluit voor de titel"

Het was één grote ontgoocheling, die verplaatsing van Racing Genk naar Standard tijdens Play-Off 1. De Limburgers verloren in de slotfase niet alleen de drie punten, maar zagen ook kapitein David Hubert uitvallen met een driedubbele jukbeenbreuk. De schade was groot. Hubert moest onder het mes en werd dit seizoen niet meer in de ploeg verwacht.

Hannibal Lecter
Maar nu Racing Genk als leider de eindsprint richting de titel inzet, is Hubert weer klaar voor de strijd. De partij van zondagavond op Lokeren komt nog te vroeg voor de Bilzenaar, maandag hervat hij pas de groepstrainingen.

Met een beschermend masker. “Een heel groot masker”, onderstreept Hubert in een gesprek met Voetbalkrant.com. “Van het voorhoofd tot net boven de mond en terug naar beneden over de kaken. Alleen de mond en kin zijn nog vrij. Ik lijk wel een beetje op Hannibal Lecter. Het ziet er een beetje angstaanjagend uit, al kunnen de ploegmaats er wel goed mee lachen.”

Lachen, dat is iets wat Hubert de voorbije weken niet veel heeft kunnen doen. “Na de operatie heb ik vier dagen heel hard afgezien. Ik maakte koorts, had hoofdpijn, liep met dikke kaken en een hoge hartslag rond en ik kon bijna niets eten. Iedere beet deed pijn. Zelfs al was het mals voedsel.”

Heb je een beetje kunnen slapen?
“Heel weinig. Vraag het maar aan mijn vriendin. Normaal beweeg ik heel veel in mijn slaap. Nu moest ik op één kant blijven liggen. Bovendien waren na twee, drie uur de pijnstillers uitgewerkt. Echt goed kan je dan niet slapen.”

Met de armen werken

Het is ook een hele lastige blessure voor een voetballer. Met een gebroken been weet je waar je aan toe bent. Ligt het hier niet veel moeilijker?
“Zeker. Ik voelde me fit en wilde spelen. Dan is het heel pijnlijk om alleen te moeten trainen als de andere spelers zich voorbereiden op zondag. De enige reden waarom je zelf niet mag spelen, is dat het risico te groot is als je iets tegen je gezicht krijgt.”

Ga je nu voorzichtiger zijn in de duels? Met andere woorden: zit de schrik er een beetje in om opnieuw uit te vallen?
“Misschien. Ik heb vier dagen individueel getraind, waarvan eentje met de bal. Contacten zijn er dan nog niet geweest. Misschien ga ik meer beschermend spelen en meer met mijn armen werken. Ik zal ook aan de trainer moeten aangeven of ik het wel zie zitten om te spelen. Ik weet ook nog niet of ik met een masker zal spelen. Het is heel moeilijk om te communiceren, belemmert het zicht en koppen is niet eenvoudig met zoiets op je hoofd.”

Om het langs de positieve kant te bekijken: misschien heb je nu nog wat extra energie in de tank om het verschil te maken.
“Conditioneel ben ik alvast in orde. Toen ik de eerste keer ging lopen, had ik het wat moeilijk. Maar ik heb uiteindelijk maar één week stil gelegen. Dan verlies je wel iets, maar dat is er ook terug snel bij. En hopelijk kan ik van die korte rustperiode profiteren om frisser op het veld te verschijnen. Het is immers al voor iedereen een zwaar seizoen geweest.”

Aanwezige kapitein

Je probeerde als kapitein wel heel aanwezig te blijven, zegt Vercauteren.
“Ook op zo’n momenten moet ik mijn rol opnemen. Je moet tonen dat je er voor je ploegmaats bent. Voor de wedstrijd of de opwarming kwam ik dan even langs in de kleedkamer om de spelers aan te moedigen of om mijn vervanger richtlijnen te geven. En zondag ga ik ook mee naar Lokeren.”

Na de nul op zes tegen Standard en Anderlecht heeft de ploeg de rug gerecht en start het in pole-position aan de laatste drie weken. Hoe schat je de kansen voor Racing Genk in?
“Nu moeten we niet meer rond de pot draaien en volledig voor de eerste plaats gaan. We hebben altijd eerste of tweede gestaan. Het is niet dat we ineens een boost hebben gekregen. Nee, wij hebben een heel seizoen op een constant niveau gepresteerd en verdienen het dan ook om voor die plaatsen te spelen.  En Racing Genk heeft ook de kwaliteiten om kampioen te spelen.  Dat we Anderlecht en Standard thuis mogen ontvangen, is een groot voordeel.”

Het publiek is ook heel enthousiast.
“Het is een paar jaar minder geweest, maar het herleeft. In de stad praten ze nog maar over één ding: voetbal. De fans geloven er in en dat voelen we ook op het veld. Dan wil je als speler alleen maar die titel schenken aan die mensen in de tribune. Al zorgt dat niet voor extra druk.”

Wat als jullie er nog naast grijpen?
“De ontgoocheling zou heel groot zijn, maar toch is ons seizoen geslaagd. Alles wat er nu nog bijkomt is bonus, al moeten we nu de ambitie hebben om meer te willen dan wat we al in handen hebben.”

Fier op Porto

Je hebt deze week wellicht ook naar Real Madrid – Barcelona gekeken. Kriebelt het dan ietsje meer om die poorten naar het kampioenenbal open te beuken?
“De weg is nog lang, maar ik droom ervan om ooit op het veld eens die hymne van de Champions League te horen. Gisteren heb ik ook naar de Europa League gekeken. Als je dan Porto ziet spelen, mogen we toch een beetje fier zijn dat we uitgeschakeld zijn door de beste ploeg die overblijft. Dat maakt het iets minder pijnlijk.”