Reportage Belgische Penya Fanatiek verovert Londen

Reportage Penya Fanatiek deel twee.

Nadat we afscheid hadden genomen van de Manchester United-supporters vervolgden we onze weg richting Trafalgar Square, het plein waar alle Barcelona-supporters hadden afgesproken.

Maar eerst een hapje eten. En om het supportersdieet van bier, redbull, koffie en fastfood alle eer aan te doen, kozen we voor de McDonalds. Even een Big Mac naar binnen spelen en ondertussen een gesprekje aanknopen met een tweede Spaanse schone die uiteraard ook voor de Catalaanse topclub supporterde. Hoe een journalist toch lijden kan.

"Ook Johan Boskamp was aanwezig in Londen"

Eenmaal terug buiten kwam ik geen Spaanse schone tegen, maar een serieuze brok Nederlandse voetbalkennis. Niemand minder dan Johan Boskamp was ook aan het genieten van een gezonde McDonalds-maaltijd. Boskamp, ook lid van de penya, vertrok even later richting het stadion. Na de wedstrijd zouden we hem nog eens terugzien. Hij leek even gelukkig dan de leden van de fanclub.

La Manita
Voordat we de metro namen richting Trafalgar Square knoopte ik nog een gesprekje aan met Kurt Blomme. Hij was één van de gelukkigen met een ticket en bleef in de buurt van het stadion. “Ik ben al lid van de supportersvereniging sinds 2008. Ik verwacht ongeveer hetzelfde als in rome twee jaar geleden (Toen speelde Barcelona ook de Champions League-finale tegen Manchester United, red.) Een 2-0-eindstand van Barça met 60 à 70 procent balbezit.”

Blomme probeert vijf keer per jaar naar Barcelona te gaan om in Camp Nou een wedstrijd te bekijken. Twee wedstrijden zal hij nooit vergeten: “De eerste wedstrijd is de Clásico van november 2004 in Camp Nou. Toen won Barça met 3-0 van Real Madrid.”

“De tweede wedstrijd is de Clásico in november vorig jaar. Toen wonnen we met 5-0 van Real”, aldus Blomme. De ‘Manita (forfaitscore) is voor veel supporters van de Catalaanse topclub een memorabele gebeurtenis en is zelfs het onderwerp van een populair supportersliedje.

Jose Mourinho, puta del Madrid
Hemos ganado 5-0, 5-0 hemos ganado
5-0 y que dices ya, Olééé, olééé que dices ya? Una Manitaaaa

Na afscheid genomen hebben van de gelukkigen met een ticket namen we de metro richting centrum. Aan het stadion zelf konden we de match niet zien. De beloofde grote schermen waren niet aanwezig en in de pubs rondom het stadion waren geen Barcelona-supporters welkom.

De zoektocht naar een pub
De gsm’s werden uit de broekzakken gehaald in de zoektocht naar een pub waar de finale werd uitgezonden. In overleg koos Penya Fanatiek voor het Sports Café. In groep trokken we al zingend naar daar. Onderweg kwamen we tal van supporters, gekleurd in blauw-grana, tegen die vrolijk meezongen en applaudiseerden.

Maar hoe euforisch de sfeer was na de keuze voor het Sports Café, hoe stil het even werd toen we de ellenlange rij zagen die stond aan te schuiven voor de ingang. De stilte duurde niet lang, want enkele Mancunians verwelkomden ons al zingend. Penya Fanatiek zou zichzelf niet zijn als ze niet muzikaal antwoorde.

En alweer waren onze fans daar. De Bobby’s stonden opnieuw te kijken naar het concert, maar meededen deden ze nog altijd niet. Misschien derde keer, goede keer?

Achteraan aanschuiven in de rij was geen optie. Het risico op uitdroging, hongersdood en toch niet binnen mogen omdat de zaal volzet is, was veel te groot. Dus trokken we verder in het centrum op zoek naar een locatie om de wedstrijd te zien. Regen en wind remden de supporters niet af in hun queeste.

Morgen leest u het laatste deel van de reportage.