Interview Matthys: "Julien voor altijd aan onze zijde"

door Tomas Taecke

Tim Matthys probeert in een gesprek met onze redactie onder woorden te brengen wat er leefde in de Bergense groep terwijl Bailleul langzaam maar ongenadig van hen weggleed.

"De eerste vermoedens dat er iets verkeerd was met Julien sijpelden aan het einde van vorig seizoen binnen", zegt Matthys ingetogen over zijn voetbalvriend. "Hij onderging diepgaande onderzoeken, maar niemand dacht dat er echt iets ernstig aan de hand was. Pas toen hij de laatste competitiematch na twee minuten opwarmen moest gaan zitten, besefte de groep wel dat er iets fout zat".

"Hij kon niet meer lopen en had overal pijn. Nooit dramatiseerde hij de situatie, veel wilde hij er ook niet over kwijt. Enkel toen hij hevige buikpijn had, sprak hij er ons over aan. Pas later besef je hoeveel pijn Julien heeft geleden. Ook de voorlaatste match op Boussu Dour werd hij vervangen. Nadien werden de trainers door de ouders op de hoogte gebracht van de situatie. Hij kwam niet meer naar training en de coaches benadrukten dat het er niet al te goed uitzag".

"Onze groep concentreerde zich op de eindronde, maar voor elke match kwam de trainer opnieuw met slecht nieuws over Julien af. We dachten eerlijk gezegd dat het goed ging komen: elke match speelden we voluit opdat we voor Julien de promotie zouden kunnen afdwingen. Zo konden we dit seizoen samen met hem in eerste klasse spelen, dat gaf ons enorm veel moed".

"Enkele weken later zagen we Julien terug op training. We waren heel blij maar zagen tegelijk dat hij fel vermagerd was en het niet zo heel goed ging. Toch steeg de hoop dat het allemaal in orde zou komen. Telkens we hem een bericht stuurden antwoordde hij ook met 'ça va bien' of 'pas de problème'. Na de promotie hoorden we niets van Julien en gaf ook de trainer aan dat de situatie er niet goed uit zag. Hij benadrukte dat we er rekening mee moesten houden dat het niet goed zou komen".

"Hoewel de klap enorm was, heb je toch het gevoel dat alles wel goed zou komen. Een jonge gast van 23, dat kan toch niet. Maar de realiteit was bitter en hard. Wanneer een ploegmaat hem aan de telefoon kreeg enkele dagen voor zijn overlijden, kreeg Julien voor het eerst over zijn lippen dat het niet goed ging aflopen. Hoe reageer je daar dan op? De coach kreeg altijd positieve berichten van Julien maar ook het laatste was er eentje van een jongen die alle hoop verloren had…"

"Op vrijdagmorgen maakten we ons klaar voor de ochtendtraining. Mathieu Debisschop kreeg een bericht waarin te lezen stond dat Julien was heengegaan… De training werd meteen afgelast en na een groepsgesprek ging iedereen in stilte naar huis. Het geplande vrije weekend kwam op een ideaal moment, want stuk voor stuk zaten we er volledig door".

"We hebben beslist in groep naar de begrafenis in Frankrijk te gaan, er onze laatste wedstrijd samen met Julien te spelen. Tot zijn graf hebben we hem bijgestaan. Julien zien liggen was echt hartverscheurend. Zes maanden voordien dolden we elke dag op training, nu lag hij daar machteloos".

"Het was mooi om zien hoe de groep lang nadat iedereen vertrok op de begrafenis bleef. Dat bewijst dat we een hechte groep zijn die samen afscheid nam van onze vriend. Met Julien aan onze zijde vormen we een nog hechter blok. Zaterdag hebben we Kortrijk verslaan voor onze makker en ook in de toekomst zullen we door Julien gesterkt worden", aldus Tim Matthys.

Onze redactie bedankt Tim Matthys voor deze pakkende getuigenis en steunt de voltallige Bergense groep en ook de mensen van Lokeren in hun verwerkingsproces.