Analyse Het STVV-klassement: Beerschot of Westerlo kampioen?

Met televisiebeelden zal STVV-voorzitter Benoit Morrenne aantonen waar en wanneer de club is benadeeld. Zo zal Sint-Truiden aan een hoger puntentotaal komen en zelfs al gewonnen hebben dit seizoen. Hier hebben we toch enkele bedenkingen bij.

We nemen een fictief voorbeeld. STVV scoort tegen ploeg x een doelpunt dat wordt afgekeurd. Het blijft 0-0 en uiteindelijk slikken de Limburgers nog een tegendoelpunt. Wie zegt ons dat zonder dat afgekeurde doelpunt Sint-Truiden wel zou winnen? Het wedstrijdverloop wordt nu eenmaal anders als het spel moet hervat worden aan de middenlijn na een doelpunt dan bij een overtreding of buitenspel. Bovendien spelen de clubs met een andere ingesteldheid bij een gewijzigde tussenstand. Alle externe factoren zouden dus buiten beschouwing gelaten worden. In dat geval maken we ons sterk dat we op deze manier ook Westerlo of Beerschot naar de leidersplaats kunnen loodsen in onze eigen stand.

Sint-Truiden werd inderdaad al benadeeld. Daar is zelfs geen discussie over. In de huidige omstandigheden zijn die fases voor de Truienaars extra doorslaggevend. Een doelpunt meer of minder: voor de Kanaries is dit een wereld van verschil. Maar om alle huidige Limburgse problemen af te schuiven op de scheidsrechters, lijkt een tikkeltje overdreven. Er zijn twee mogelijkheden: of voorzitter Morrenne wil graag de verantwoordelijkheid van zich afschuiven voor de slechte resultaten. Of de nieuwe STVV-preses is een gewond dier dat écht geen idee heeft hoe die eerste overwinning nu ooit tot stand moet komen.

Emoties
Was het immers vóór de problemen met de refs niet de schuld van ene Guido Brepoels? Het clubmonument kreeg de Truiense motor niet meer aan de praat. Het zogenaamde Brepoels-effect was uitgewerkt. Tijd voor verandering, een nieuwe wind. Die nieuwe wind werd belichaamd door Franky Van der Elst. Maar wat blijkt? Anderhalve maand na het ontslag van Brepoels staat de teller met overwinningen van Van der Elst nog steeds op nul. Niet beter dus dan zijn voorganger.

Morrenne maakt kennis met de ongemeen harde voetbalwereld. Een wereld waar alles en iedereen wordt afgerekend op resultaten. Een wereld waar financieel goede cijfers alleen niet volstaan. Waar er geen plaats is voor enkel een zakelijke kijk op de feiten. Emotie is hier de belangrijkste drijfveer. Dat laatste kenmerk heeft Morrenne op dit moment – begrijpelijk door de hachelijke situatie waarin zijn club zich bevindt – echter niet helemaal onder controle. Hij moet nu net meer een zakelijke, rationele kijk op de feiten krijgen. Het is één voor twaalf op Stayen. Daar gaat en kan een virtuele, geel-blauwe stand niets aan veranderen.