Interview Vanderhaeghe over het Anderlecht van nu, toen en Alin Stoica

Dit zei de huidige assistent-trainer van KV Kortrijk over…

Het Anderlecht van nu:

"Het Anderlecht van vandaag kan je nog niet vergelijken met het Anderlecht van in 2000/01. Het jaar dat ik er toe kwam (2000) had Anderlecht net kampioen gespeeld. Een Europese campagne als die van 2000/01 wordt moeilijk te evenaren. Ik denk dat je als gewone supporter al duidelijk het verschil kunt zien tussen de Europa League en de Champions League. Ik wil daarmee de prestaties van het huidige Anderlecht zeker niet minimaliseren, maar dit was gewoon een ander niveau. Op ManU voetbalden we goed mee, maar verliezen we met 5-1. De tweede wedstrijd tegen PSV winnen we. Dan gaan we naar Kiev en verliezen we met 1-4. Maar uiteindelijk worden we nog eerste in onze poule hé en eindigen we voor Manchester United!"

"Alles klopte aan dit team. Iedereen vulde mekaar goed aan. We hadden ook die rust aan de bal, waardoor we tegen sterkere tegenstanders als Manchester United niet verdronken. Met deze ploeg mochten we gerust dromen van meer. Als je bekijkt welke persoonlijkheden er toen zaten. De Wilde, Crasson, Staelens, De Boeck, Dheedene, Goor… We mochten nog met 0-2 achter staan aan de rust. Dan keken we eens naar mekaar en zeiden we: nu is het gedaan hé, we gaan gas geven. Dan mocht je er gegarandeerd op rekenen dat we er over gingen."

De match tegen Manchester United (19 september, 2000, 2-1):

"Nu ik deze beelden terugzie, moet ik bekennen dat ik niet meer wist dat we zoveel kansen creëerden. Kijk maar naar het tempo waarin we toen speelden en die snelle balcirculatie. Ik weet nog goed dat Beckham na de match behoorlijk pissed off was. Met die groep moesten we altijd de kwartfinale van de Champions League gehaald hebben."

De match op Leeds United (13 february, 2001, 2-1):

"Een paar individuele foutjes zorgden er voor dat we niet doorstootten naar de achtste finales. Tegen Leeds waren we nochtans goed gestart. We kwamen na ongeveer een uur op voorspong en speelden Leeds van het kastje naar de muur. Ze raakten geen bal. Milojevic stond toen in het doel. Hij had de vrije trap van Ian Harte misschien wel kunnen pakken."

Aimé Antheunis:

"Antheunis wilde eigenlijk Besnik Hasi meenemen van Genk om op de verdedigende middenvelder-positie te zetten, maar Constant Vanden Stock wilde mij. Anderlecht nam uiteindelijk mij én Hasi. Ik speelde wel meer. Ondanks het feit dat hij Hasi wilde, was mijn relatie met Antheunis super. Hij gaf me ook onmiddellijk de voorkeur op Hasi op de positie van verdedigend middenvelder. Onze rechterflank lag toen meestal volledig open. Ik moest die flank dan dichtlopen en natuurlijk ook centraal voor de verdediging blijven. Dat was mijn dubbele taak onder Antheunis." 

Tomasz Radzinski:

"Radzinski was een enorme persoonlijkheid. Koller ook trouwens. Antheunis luisterde ook naar Radzinski. Iemand als Tomasz was een spurter en moest het niet hebben van lange conditietrainingen. Ook onze clubdokter Renno Roelandt wist dat en zei dat ook tegen Antheunis. Hij zei: 'Antheunis, hou hem fris en hij zal veel beter presteren'."

Alin Stoica:

"Stoica was geniaal. Een jonge kerel die veel kon, heel veel kon, misschien wel alles kon. Hij had een versnelling, een goeie dribbel, een kapbeweging, een doorsteekpass en geniale voeten. Ook op training kon je niet klagen over Stoica. Hij was wel voortdurend bezig met zijn lichaam. Was hij niet aan het stretchen, dan zat hij in het krachthonk. Maar drie matchen in een week waren net iets te veel voor hem."

"Hij was een stille jongen. Hij ging nooit zelf beginnen praten tegen iemand en leefde eigenlijk een beetje in zijn eigen wereldje. Maar als je hem iets vroeg, was hij altijd vriendelijk. Na de match, als hij weer eens super gespeeld had, bleef hij ook altijd heel rustig"

"Nog een kwaliteit van Alin is dat je nooit kan zien naar welke hoek hij zal trappen. Hij had zo van die voeten die hij kon opendraaien en hij keek vaak naar de andere kant voor hij uithaalde. Hij had het gewoon. Misschien kwam hij wat volume te kort voor de absolute top, al was hij zeker ook niet traag. Hij had toch een serieus versnellingske."

Walter Baseggio:

"Baseggio had eigenlijk niet zo veel persoonlijkheid. Hij is altijd een beetje kinds gebleven en lachte heel graag. Veel serieuze zaken kwamen er niet uit zijn mond, maar op zijn manier probeerde hij wel de boel plezant te houden. Soms was zijn humor wat simpel. Je mocht hem niet te veel au sérieux nemen."

Staelens en De Wilde:

"De twee voorbeelden waar elke speler in Anderlecht zich aan spiegelde, waren Lorenzo Staelens en Filip De Wilde. Ik weet nog goed dat De Wilde me kwam zeggen: 'Yves het zal niet elk jaar zo zijn hoor'. Voor mij was het een evidentie dat we alles wonnen dat seizoen."

"Met Lorenzo Staelens samen spelen was dan weer een echte belevenis. Hij kon fantastisch goed voetballen in al zijn eenvoud. Ook Franky Van der Elst was zo'n speler waarvan de eenvoud waarmee hij speelde hem zo sierde. Ik wandelde voor het eerst met Staelens naar mijn auto en dacht bij mezelf: 'wat is dat hier, dat kan niet?' Hij is ook altijd zichzelf gebleven. Dat apprecieer ik wel."

Constant Vanden Stock:

"Ik weet nog dat ik hem tegenkwam op een reünie met de Rode Duivels. Hij keek naar mij en zei me op z'n Brussels: 'Gij zou graag naar den Anderlecht komen hé. Ik zie het aan uw ogen.' Ik antwoordde: 'met veel plezier meneer Vanden Stock. Ik hoop dat dat ooit gerealiseerd mag worden'. Vanaf dat moment zijn de eerste contacten gelegd met Moeskroen."

Vanderhaeghe speelde van 2000 tot 2006 149 matchen voor Anderlecht waarin hij negen keer scoorde. Ervoor speelde hij bij Cercle Brugge, KSV Roeselare, Eendracht Aalst en Moeskroen. Hij sloot zijn carrière af bij KSV Roeselare. 

Type-elftal Anderlecht 2000/2001: De Wilde, Crasson, Staelens, De Boeck, Dheedene, Stoica, Vanderhaeghe, Baseggio, Goor, Koller, Radzinski