Column De voorbeeldfunctie van de vereniging

Cercle Brugge is één van de vele clubs die al jaren geruisloos meedraaien in onze hoogste afdeling. Op een constructieve manier ontdoet Cercle zich al jaren van enig degradatiegevaar. De huidige opmars is de verdiende beloning van een klare kijk en een gezonde beleidsvoering, waar het gros van de Belgische clubs een voorbeeld aan kan nemen.

Westerlo is één van die ploegen die traditioneel net als Cercle in het najaar zo snel mogelijk het degradatiespook achter zich wil laten. Alleen slaagt het daar dit seizoen niet zo goed in. Het hoofd van de in de Kempen alomtegenwoordige Jan Ceulemans ligt op het kapblok en de Westelse politiek wordt door de penibele resultaten in vraag gesteld.

Cercle wierp een blik over de grenzen en plukt daar vandaag de vruchten van. Ook de jonge talenten grepen hun kans met beide handen en getuigen dat er voldoende kwaliteit rondloopt met een Belgisch label. De regisseur die alles in goede banen leidt is Bob Peeters. Een beginnende coach die voor de leeuwen werd gegooid en met zijn visie en aanpak Cercle naar ongekende hoogtes loodst.

Want Cercle is opnieuw hot en Cercle beroert. De frisse wind die door de Jupiler Pro League waait, plaatst veel gezeik even in de schaduw. Hopelijk wordt de magie voor de Cercle-entourage niet doorbroken en kan Bob Peeters zijn troepen ook voorbij de volgende hindernis leiden. Als dat niet lukt is er geen vuiltje aan de lucht. Cercle kijkt verder dan zijn neus lang is en stelt ook daarmee een mooi voorbeeld.

Die hindernis is stadsbuur Club, waar het op zijn zachtst gezegd iets minder loopt. Het nieuwe bewind haalde tien spelers binnen die terechtkwamen bij een revolutionair blauw-zwart dat over de middelen schijnt te beschikken om komaf te maken met enkele ellendige jaren. Alleen sputtert de machine: de elementen waardoor Cercle momenteel op een wolk voetbalt, zijn bij Club naar verluidt verantwoordelijk voor alle miserie en bijgevolg de kop van jut. De kortetermijnvisie van de bobo's betekende het einde van Adrie Koster. De jonge gappies moeten opdraaien voor het falen van de grote beren…

Hoedje af voor de Club-fans. Vijf jaar ellende en mishandeling van de liefde van hun leven en toch loopt de blauw-zwarte achterban nog netjes in het gareel. Dergelijke ontwikkelingen worden in het zuiden van het land minder lang getolereerd en onderstrepen de onvoorwaardelijke liefde van het blauwe legioen voor zijn club.

Naast Cercle gooien weinig ploegen hoge ogen. Slechte of afwisselende resultaten en bijgevolg uit de lucht gegrepen of goedkope explicaties zijn schering en inslag. Alleen staat daar AA Gent op drie punten van de leidersplaats. Niemand die een zier geeft om de kansen van de Buffalo's, die dit seizoen zonder veel gepraat over de tegenstand heen razen. Als Sollied een plan kan smeden om ook in topwedstrijden punten te pakken, wordt AA Gent misschien wel de grootste uitdager van de gedoodverfde titelfavoriet dit seizoen.

Die titelfavoriet werd zondag in zijn blootje gezet in het Jan Breydelstadion. Overlopend van kwaliteit, respect afdwingend in Europa, maar wel machteloos tegen het bescheiden Cercle Brugge. Cercle was niet uitstekend, maar dat was helemaal niet nodig om paars-wit te ontwrichten. De wandaden van Proto tijdens en na de wedstrijd ondermijnden de soevereiniteit van Sporting. Eens zien of Sinan Bolat of Ryan Donk ongestraft dezelfde woorden in de mond zou kunnen nemen vlak voor de hoofdtribune in het Astridpark. Lachwekkend was het gedrag van de doelman die een maand terug de poten vanonder de stoel van Mignolet en Courtois aan het zagen was. Oververmoeidheid, aldus Ariël Jacobs.

Bijna halfweg de reguliere competitie zien we veel van hetzelfde. Onderlijnd door heel wat gemekker. De play-offs zorgen ervoor dat clubs als Westerlo moeten wakker schieten. Dat een top zes-plaats de ambitie (op termijn) moet zijn en dat dit systeem het Belgische voetbal kan doen groeien en naar een hoger niveau tillen. Net daarom verdient Cercle Brugge deze aandacht en is alle lof dezer weken op zijn plaats.