Interview Rojas: "Ik moet slagen bij Beerschot"

Johan Walckiers in Antwerpen

Rojas moest twee maanden wachten op zijn debuut. Trainer Jacky Mathijssen vond dat de aanvaller zich moest integreren en conditie opdoen. “Ik zat twee maanden zonder team en moest mijzelf in conditie houden, dus ik begrijp die beslissing ook”, vertelde Rojas aan onze redactie. “Ik heb serieus aan mijn fysiek gewerkt tijdens die periode. Natuurlijk wil je altijd spelen, maar in dit geval was een aanloopperiode noodzakelijk.”

Tegen Bergen maakte hij zijn eerste minuten vol. “Als linkerflankaanvaller deze keer, maar pin me niet vast op die positie”, vervolgde de aimabele Zuid-Amerikaan. “Ik kan evengoed op rechts of achter de diepe spits aan de slag. Enkel de diepste positie kan ik niet aan. Ik heb er ook nooit gespeeld.”

Geen 'hallo' in lift
Zijn aanpassing verloopt goed, zowel op als naast het veld. Al ziet hij wel grote verschillen qua cultuur. “Ik heb eigenlijk alleen nog maar Antwerpen en Brussel – toen ik van de luchthaven kwam – gezien. Maar Antwerpen zag me er toch veel mooier uit. Het is wel even aanpassen aan de mensen. In Zuid-Amerika beginnen volstrekt onbekenden een praatje met elkaar te maken of zeggen op zijn minst elkaar goeiedag. Hier kom ik in mijn eigen appartementsblok mensen tegen in de lift die zelfs geen ‘hallo’ zeggen. Dat is raar, mensen zijn hier echt gesloten terwijl wij Zuid-Amerikanen heel open zijn.” 

Toch heeft hij naar eigen zeggen genoeg aan de aanwezigheid van zijn vrouw en dochtertje. “Mijn vrouw is in Paraguay bevallen van ons dochtertje Ioaquina. Ze is nu 2,5 maand oud en al een maand in Antwerpen. Voor mij is familie het belangrijkste in de wereld. Daarom is het ook zo belangrijk dat ik hier slaag. Ik heb een grote verantwoordelijkheid tegenover hen. Ik ben de kostwinner.”

Beste vriend speelt bij Juventus
Niet enkel zijn dochter draagt hij dicht bij zich. Ook als hij over zijn familie in Paraguay praat, licht het gezicht van de 23-jarige Rojas op. “Mijn 20-jarige zus studeert voor advocaat”, zegt hij. “Ik ben erg trots op haar. Ik hou contact met mijn familie via Skype. Dat is ook belangrijk voor mij.”

In Paraguay leerde hij voetballen en speelde hij bij Club Olimpia, de oudste club van het land. “Ik was sinds klein gebeten door voetbal. Voor ons huis lag een groot veld en daar kon je mij altijd vinden. Op mijn tiende heb ik me aangesloten bij Olimpia. Ik doorliep er alle reeksen tot ik bij de eerste ploeg terechtkwam. Daarna speelde ik bij River Plate in Argentinië. Dat heeft me bekend gemaakt in eigen land”, aldus de tweevoudige international. ”De pers in Argentinië volgt me ook. Ik krijg regelmatig telefoon of ik nu al speel. Als ik een basisplaats zou verwerven, hangen ze elke dag aan de telefoon”, knipoogt hij.

In Europa spelen nog twee goeie vrienden en landgenoten van Rojas. “Ik groeide op met mijn beste vriend, Marcello Estigarribia. Die speelt nu bij Juventus. We kennen elkaar al sinds ik vijf was en hebben nog geregeld contact. Hij is erg blij voor me dat ik nu ook in Europa speel. Hopelijk komen we elkaar nog eens tegen op het voetbalveld”, lachte Rojas. “Ook Roberto Fernandez, doelman bij Utrecht, is een goeie vriend. We zijn alledrie leeftijdsgenoten en houden elkaar goed in de gaten.”

Goede leerschool
Rojas wil carrière maken in Europa, maar hij ziet toch nog serieuze werkpunten voor hij een stap hoger kan zetten. “Vanaf de eerste training bij Beerschot voelde ik dat het fysiek veel moeilijker was. Ik was gewoon om op techniek te spelen, maar ik moet nu sterker worden. Er wordt hier ook veel met de lange bal gespeeld en daar hou ik niet echt van. Ik leer echter bij, dit is een goede leerschool.”