Column Daum verdient tijd

Door Fabian Morren

Waarnemers en analisten van het Belgische voetbal hebben dezer dagen een vette kluif aan Club Brugge, en dan vooral aan Christoph Daum. De Duitser verwees de attractieve en soms meeslepende speelstijl van Adrie Koster naar de prullenmand. Wat in de plaats kwam, is zakelijk en bij wijlen lethargisch voetbal van de blauw-zwarte formatie. De kritiek is niet mals. De criticasters zijn echter wel zeer snel om Daum terecht te wijzen.

Akkoord, het voetbal onder Adrie Koster was soms van een uitzonderlijke kwaliteit en de Nederlander was steeds zo sympathiek en bereikbaar. Aan het einde van de rit bleef Club echter vaak enkel met wat schouderklopjes achter. Deze club wacht al veel te lang op nieuwe successen, en resultaten zijn nog steeds de enige waarheid in de sportwereld tout court.

Daum is niet naar Brugge gehaald om dezelfde weg te bewandelen als zijn voorganger. Integendeel. Club wil net een nieuw spoor volgen om te komen waar iedere club naar streeft: resultaten. Stel u even voor: u bent actief op een bedrijf en werkt al enkele jaren volgens een bepaalde methode. Plots wordt er een nieuwe baas voorgesteld en die wil tot betere resultaten komen. Hij kapt met de oude methodieken en stippelt zijn eigen, nieuwe weg uit. Het is in dergelijk geval zeer logisch dat u en uw collega's tijd nodig hebben om zich aan te passen aan de nieuwe, opgelegde werkmethoden. Het is dan ook normaal dat de uitvoering in het begin soms wat stroef en moeilijk loopt.

Een metafoor die nodig is om ons even in de huid van Daum te kunnen verplaatsen. De Duitser wil vanuit een degelijke organisatie tot goede uitslagen komen. Dat het op dit moment geen hoogdagen zijn  in Brugge mag even met de mantel der liefde bedekt worden. Pas als er in de eerste maanden van 2012 nog geen verbetering merkbaar is, mag dit de wenkbrauwen doen fronsen. De kans is groot dat dan ook de resultaten niet meer zullen volgen, want Lierse en Westerlo zijn - met alle respect - geen echte waardemeter voor Club Brugge.

Laat ons vooral niet vergeten hoe de Rode Duivels aan de grootste successen zijn geraakt. Raymond Goethals en Guy Thijs (onder wie de nationale ploeg haar beste resultaten haalde) begonnen steevast vanuit een sterke organisatie. Net daarom waren wedstrijden tegen Luxemburg of Finland vaak lastiger voor de Duivels dan duels met grootmachten zoals Argentinië of Italië. Mooi voetbal gekoppeld aan een stevige organisatie kan. De voorbeelden hiervan zijn legio. Denk bijvoorbeeld aan de Belgen op het WK van 1990.

Niemand kan in de toekomst kijken. Tot zolang dit wetenschappelijk wonder zich niet heeft voltrokken en 2012 haar deuren nog moet openen, verdient Daum tijd en krediet. Wat er op dit moment ook gezegd of geschreven wordt, Club heeft nog altijd uitzicht op de titel. Welk blauw-zwart hart zou bij een eventuele titel nog malen om die ietwat kille herfstmaanden van 2011?