Reportage Portret Eddy Wauters: Deel I

Onze redactie ging op zoek naar de hoogtes en de laagtes in de lange carrière van Eddy (Edward) Wauters als clubspeler, international, coach en voorzitter.  

Als 16-jarige knaap op de Bosuil

Weinigen zullen het nog weten of zelfs nooit geweten hebben, maar op 15 oktober 1949 ondertekende de 16-jarige Eddy Wauters zijn eerste contract op de Bosuil. Datzelfde seizoen mocht de speler meteen zijn eerste prijs in de lucht steken. Hij werd kampioen met de scholieren van Antwerp. Ook met de juniors werd hij provinciaal kampioen in het seizoen 1950-1951. Zijn debuut in de eerste ploeg liet niet lang op zicht wachten en op 9 maart 1952 speelde hij zijn eerste wedstrijd in het elftal van de Great Old. Antwerp versloeg Royal Racing CB met 2-1. De jaren die volgenden waren niet meteen een succes te noemen. De oudste club van het land wou professioneler worden en Eddy Wauters (die toen nog studeerde aan de universiteit en niet altijd kon trainen) vloog meermaals naast de ploeg.

Vanaf het seizoen 1954-1955 was Wauters niet meer uit de ploeg te denken. In 1955 won Antwerp de Beker van België na de finale tegen Waterschei (4-0). Een eerste mooi prijs was een feit. Een jaar later pakte de Great Old zijn vierde landstitel. Het eindigde met zes punten voorsprong op Anderlecht.

Rood-wit mocht Europa in tegen het ongenaakbare Real Madrid. De oudste club van het land deed het thuis niet onaardig en verloor met 1-2. Op het veld van de Spaanse ploeg ging Wauters en Co onderuit met 6-0. De gouden generaties van de de jaren vijftig brokkelde verder af. Eddy Wauters was ondertussen al voorbij de 30 jaar en zijn laatste wedstrijden speelde hij in het seizoen 1964-1965.

Eddy Wauters werd voor het eerst opgeroepen voor de nationale ploeg onder André Vandeweyer. Ondanks zijn vele oproepingen, kwam Wauters zelden of nooit aan spelen toe. Zo kwam hij maar vier keer in actie bij de Rode Duivels. Zijn laatste interland speelde Wauters in 1960 tegen Frankrijk (1-0). 

Voorzitter in het jaar 1969

Eddy Wauters kreeg na zijn voetbalcarrière regelmatig de vraag om voorzitter van de club te worden. Lange tijd hield hij het voorstel tegen, maar op 20 maart 1969 aanvaardde Wauters dan toch het voorzitterschap. De club speelde vanaf het seizoen 1968 in de tweede klasse en de nieuwe voorzitter moest zorgen voor een 'echte' professionele aanpak op gebied van voetbal en de promotie naar het hoogste niveau. 

Zijn eerste jaren als voorzitter bij de club werden geen al te groot succes. De club was al enige tijd op de sukkel en ook een enorme schuldenlast die de club al had, kon nooit worden weggewerkt. Even werd hij zelfs coach toen trainer Bob Maertens ziek werd. Het werd een korte carrièrewending tot coach, maar wel succesvol. Zo werd de wedstrijd tegen Zottegem gewonnen.

In 1970 slaagde club er dan toch in om opnieuw te promoveren naar de hoogste afdeling. De club verkocht abonnementen voor drie seizoenen en zo kwam er veel cash geld vrij. De club kon sterke spelers halen in het buitenland en zo opnieuw stilaan meedraaien aan de top. De komst van Dan Coe, Ove Eklund, Karl Kodat en even later ook Lund zorgden stilaan voor de ommekeer.  

De nieuwe gouden jaren van Antwerp volgende bij de komst van wijlen Antwerpenaar Guy Thys. De club mocht voor het eerste jaar ook met sponsor spelen en Eddy Wauters haalde "Bell" naar de Bosuil. In 1975 haalde de Great Old de finale van de Beker van België opnieuw, maar Anderlecht bleek uiteindelijk te sterk voor Antwerp (1-0). Eddy Wauters had van Antwerp een sterke ploeg gemaakt en de succesperiode was grotendeels aan hem te danken. Vanaf het seizoen 1975 werd stamnummer één meermaals als favoriet naar voor geschoven om de landstitel te halen.

Na het vertrek van Thys moest Wauters opnieuw beginnen puzzelen. Op zoek naar een nieuwe coach, maar ook naar nieuwe spelers. Bijna het hele elftal lag in de lappenmand en ook financieel ging de club weer bergaf.

In 1980, de club bestond toen net 100 jaar, zorgde Eddy Wauters opnieuw voor een groot feest. Een jubileumwedstrijd tegen het Braziliaanse Flamengo. Karl Kodat stond die wedstrijd voor het eerst aan de zij van Laszlo Fazekas. Het jaar nadien haalde hij niemand minder dan Alex Czerniatynski naar de Bosuil. De Waalse spits van Poolse afkomst bleek meteen van goudwaarde. "De Waalse wonderknaap" werd na drie wedstrijden meteen international en de transfer die Wauters had klaargespeeld, bleek een schot in de roos.

Deel II volgt donderdag en het derde deel over Eddy Wauters is vrijdag te lezen op onze website.