Belg Jelle De Bock: "Ik heb me nooit een PSV-speler gevoeld"

Gisteren spraken we met Olivier Rommens, die enkele jaren geleden de stap van Lierse naar PSV zette. Als 17-jarige droomt hij er nu van om door te breken in het eerste elftal. Wie dezelfde wens had, was Jelle De Bock. Deze verkaste op 18-jarige leeftijd naar Eindhoven, toen hij vertrok bij Club Brugge. Toch slaagde hij er niet in om zich daar structureel te manifesteren in het eerste elftal.

Hem gevraagd of we hem mogen interviewen in verband met zijn periode bij PSV, stemt Jelle De Bock vrijwel meteen in. We spreken een zelfbewuste profvoetballer, die ambitieus en tegelijk realistisch is. Op dit moment speelt hij voor FC Eindhoven, een tweede klasseclub die het dit seizoen met een derde plaats zeer goed doet. Toch kwam hij enkele jaren geleden in dezelfde stad aan om bij grotere broer PSV te spelen.

Jelle, hoe ben je bij PSV terechtgekomen en waarom ben je bij Club Brugge vertrokken?

“Op mijn zestiende speelde ik al mee met de reserven. Ik was toen ook aanvoerder van het nationale elftal. Op zich was dat een hele prestatie voor iemand die voordien bij Hamme en Aalst had gespeeld. Toen er interesse kwam van andere clubs, wou Club Brugge mij op een heel goedkope manier behouden. Men bood me enkel een onkostenvergoeding aan en een financiële tussenkomst voor mijn school. Bovendien vertelde men mij dat ik bij de beloften mocht blijven. Dat was echt heel teleurstellend, te meer omdat ik al een jaar bij de beloften speelde.

Cercle Brugge begon vervolgens aan mijn mouw te trekken; ik heb toen nog contact gehad met Harm Van Veldhoven. Ook Gent, Beerschot en Lokeren hadden interesse, maar het was onduidelijk wat ze met mij van plan waren.

Op een bepaald moment speelde ik met de nationale ploeg in Genk. Na de wedstrijd kwam er een man naar mij die mij vroeg wat ik ervan zou vinden om bij de club te spelen die gisteren AC Milaan had geklopt in de Champions League. Ik wist totaal niet wie dat was, aangezien ik de avond ervoor niet had gekeken, maar zei hem dat dat wel leuk zou zijn. Achteraf bleek dat PSV te zijn...”

Je hebt toen een vierjarig contract bij PSV getekend. Had men je speelgelegenheid beloofd?

Neen, dat is in de besprekingen eigenlijk nooit echt aan bod gekomen. Maar ik kan je zeggen dat een paar dagen testen bij de A-kern PSV met Alex, Farfan en anderen je wel een fantastisch gevoel geeft. Tijdens die trainingen viel ik niet op, maar ik viel zeker ook niet door de mand. Dus ik dacht: we zien wel. Ik wou gewoon ervaring opdoen en vond het ook wel een beetje avontuurlijk.

De Bock bij zijn presentatie als nieuwe PSV-speler.

Uiteindelijk werd je snel uitgeleend aan Red Star Waasland. Hoe kwam je in godsnaam daar terecht?

Nadat ik een half jaar met het eerste elftal had meegetraind, zei Ronald Koeman me dat ik op een iets hoger niveau dan Jong PSV wedstrijden moest gaan spelen. Mijn nieuwe zaakwaarnemer kwam meteen met Red Star Waasland (het huidige Waasland-Beveren, red.) op de proppen. Ik zei: dat doe ik nooit! Een maand later speelde ik er. Ik heb geen idee hoe dat toen gelopen is.

Op de koop toe kreeg PSV met een hoop blessures en schorsingen te kampen toen ik net aan Waasland was verhuurd. Als ik dus niet was uitgeleend, had ik al Champions League gespeeld. Nu was het echter Dirk Marcellis die de vrijgekomen plaats kon innemen. Maar goed, op mijn achttiende heb ik toen een half jaar in tweede klasse gespeeld, maar dat is toen niemand opgevallen.

Het seizoen erna werd je opnieuw uitgeleend, nu aan FC Eindhoven.

Dat klopt. Ernest Faber wilde me daar heel graag. Hij was er net trainer geworden, nadat hij vertrokken was bij Jong PSV. Ik kende een sterk seizoen, maar op het einde ervan zat PSV niet meer op mij te wachten. Het wou me aan Helmond Sport uitlenen, op voorwaarde dat ik het vierde jaar van mijn contract opzegde. Het was stom van me, maar daar heb ik mee ingestemd.

Na dat derde seizoen PSV was je dus einde contract. Uiteindelijk ben je opnieuw bij FC Eindhoven beland.

Men bood me een contract aan van twee seizoenen, plus een optie op een extra seizoen. In het eerste seizoen misten we op een haar na de promotie naar eerste klasse. Vorig seizoen startten we opnieuw goed, maar toen brak ik mijn enkel. Het team zakte erna in elkaar. Ook dit seizoen startten we goed, maar opnieuw kende ik pech. Na acht wedstrijden liep ik een spierblessure op. Door een foute diagnose ben ik tot tweemaal toe te vroeg herbegonnen, met alle gevolgen van dien. Ik ben nu al maanden aan het revalideren. Het is een jongensdroom om de nacompetitie nog mee te spelen. Ik doe er alles aan om opnieuw zo snel mogelijk fit te geraken.

Rini de Groot, hoofd jeugdscouting van PSV, zegt dat je klaar bent voor de Eredivisie. Waar speel je volgend jaar, aangezien je opnieuw einde contract bent?

Dat is op dit moment heel moeilijk te zeggen. Ik ben een heel goede speler voor FC Eindhoven. Ik kan hier sowieso mijn contract verlengen. Maar uiteraard heb ik de ambitie om een stapje omhoog te zetten. Willem II wil me graag, eigenlijk al van vorig seizoen. Maar Eindhoven vroeg toen een te hoge transfersom. Als club is Willem II toch wel een vooruitgang; de accommodatie is Eredivisiewaardig en hun aanhang is drie keer zo groot als hier. Maar zoals gezegd, weet ik het nog niet. Binnen enkele weken eet ik een hapje met mijn zaakwaarnemer en overlopen we alle opties.

Bestaat de kans dat je terugkeert naar België?

Ik heb geleerd om nooit meteen 'nee' te zeggen. Als er iets komt, dan moet je luisteren. Elke eersteklasseclub in België is interessant, maar wie van hen kent mij? OHL heeft me wel heel lang gevolgd, maar toen liep ik net een blessure op.

Zou je huidige blessure clubs afschrikken?

Dat kan uiteraard, alhoewel ik op zich geen blessuregevoelige speler ben. Het is voor het eerst dat ik een spierblessure heb opgelopen. Normaal komt alles gewoon goed en ben ik binnenkort weer fit. Hopelijk kan ik op basis van de wedstrijden die ik gespeeld heb iets anders vinden. Eventueel wil ik wel even een stage lopen, maar dan moet ik wel 100% fit zijn.

Hoe denk je nu achteraf aan je overstap naar PSV? Was dat een foute beslissing?

Neen, dat vind ik niet. Ik sta nog steeds achter mijn transfer naar PSV. Wat géén goede beslissing was, was om zo snel mogelijk een uitleenbeurt te aanvaarden. Immers, van op je achttiende met het eerste van PSV te trainen, word je sowieso veel beter. Dat had ik dus zeker wat langer moeten doen. Wat het meest jammer is, is dat ik door de vele uitleenbeurten weinig het gevoel heb gehad dat ik een PSV-speler was.