Ref Martens: "In het begin moest ik knokken"
Foto: © SC
Volg Voetbalkrant nu via WhatsApp!
Wat zijn de verschillen tussen mannen- en vrouwenvoetbal? Hoe moet een ref omgaan met negatieve reacties? Onze redactie vroeg het aan Leen Martens, een van de drie internationale vrouwelijke scheidsrechters die ons land telt.
Hoe ben je in de voetbalwereld terechtgekomen?
“Mijn papa was trainer van een lokaal voetbalploegje. Ik ben dus als klein meisje opgegroeid in het voetbalmilieu. Op mijn vijftiende heb ik een scheidsrechterscursus gevolgd nadat ik de ervaringen hoorde van mijn schoonbroer. Ik leidde mijn eerste wedstrijd toen ik zestien was.”
Je fluit zowel wedstrijden van mannen als van vrouwen. Wat zijn de grootste verschillen?
“Vroeger waren de matchen van vrouwen wat trager, maar die zijn nu aan een grote opmars bezig. Ik vind dat de speelsters fysiek en technisch sterker zijn.”
“In het begin moest ik knokken om respect af te dwingen tijdens mannenwedstrijden, maar dat betert eens ze weten wie je bent en tot wat je in staat bent.”
Hoe ga je om met negatieve reacties?
“Iedere scheidsrechter krijgt te maken met negatieve reacties. Supporters zien graag hun ploeg winnen en zoeken bij verlies een excuus. Bij vrouwelijke arbiters zijn die reacties soms seksistisch getint, maar dat moet je kunnen plaatsen.”
Vanaf volgend seizoen is de BeNeLiga bij de vrouwen een feit. Wat vind je van die formule?
“Dat zal de speelsters een enorme boost geven om op een beter en hoger niveau te presteren. Ik denk dat ze in Nederland toch nog een trapje hoger staan, dus dat kan het niveau van de Belgische speelsters alleen maar opkrikken.”
“Ik denk dat zoiets ook mogelijk moet zijn in het mannenvoetbal. Twee kleine landen die samen in één competitie spelen kan alleen maar meer kwaliteitsvoetbal opleveren.”
Wat zijn de grootste verschillen tussen vrouwelijke en mannelijke arbiters?
“Die zijn er niet volgens mij. We proberen allemaal het reglement zo goed mogelijk na te leven. Dat is misschien een vraag die je beter aan spelers kan stellen.”
Zou je graag nog meer vrouwelijke collega-scheidsrechters op het veld zien verschijnen?
“Zeker en vast. We worden nu wel al aanvaard, maar hoe meer vrouwen, hoe makkelijker we geaccepteerd worden. Het is ook leuk om met meerdere meisjes te trainen. Onze groep hangt goed aan elkaar. Op het veld sta je er alleen voor en dan doet het deugd om achteraf je hart te luchten bij iemand die weet waarover je praat.”
Wat wil je nog bereiken in je loopbaan?
“Ik fluit nu al drie seizoenen in derde nationale. Ik ben toch al fier op wat ik heb bereikt. Natuurlijk is er ambitie om nog hogerop te geraken."
“Ik hoop nog lang door te kunnen gaan als scheidsrechter. Het geeft enorm veel voldoening wanneer ik na de match van alle 22 spelers een hand krijg. Dat wil zeggen dat ik mijn job goed heb gedaan. Ook de internationale wedstrijden zijn heel erg leuk om te beleven.”
Schrijf je nu in voor de Voetbalkrant nieuwsbrief