Interview Padt loopt niet naast zijn schoenen

Melissa Maes en Johan Walckiers in Gent

Welke Belgische voetbalfan keek de afgelopen maanden nog niet vol bewondering naar de reddingen van Sergio Padt? Maar de 21-jarige Nederlander heeft keihard moeten knokken om te staan waar hij nu staat.

“Ik kwam in juni bij AA Gent en ik had een conditionele achterstand omdat ik van Ajax niet meer mocht trainen. Het was geen goed begin, maar dan kan je twee dingen doen: ofwel laat je het hoofd hangen en ben je tevreden met het contract dat je vier jaar zekerheid biedt, ofwel toon je inzet en probeer je bij elke training iets extra's te doen. Ik koos voor het tweede en ben hard blijven trainen”, zegt Padt aan onze redactie.

“Sinds de wedstrijd tegen Anderlecht heb ik mijn basisplaats vast, behalve die ene keer tegen OH Leuven (vriestemperaturen van -12 graden, nvdr). Niet omdat ik geblesseerd was, maar omdat de trainer daarvoor koos. Die keuze waardeer ik. Trond Sollied ziet elke doelman en elke speler iedere dag bezig. Als hij vond dat Frank Boeckx op dat moment de beste keuze was, dan is dat zo.”

Sollied gaf voor de partij aan dat Boeckx de weersomstandigheden beter kende. “In Nederland heb ik ook al op een bevroren ondergrond gespeeld, maar dat wist de trainer toen nog niet. Na die wedstrijd kwam de coach me tot tweemaal toe vertellen dat hij heel tevreden is over mij en dat ik de volgende match opnieuw in doel zou staan. Ik ben dan ook gestart tegen Club Brugge. Dat kon ik wel waarderen.”

Padt blijft dezelfde man
Ondanks het succes is Padt niet van plan om naast zijn schoenen te lopen. “Het is niet omdat meer mensen je kennen, dat je uw gedrag moet veranderen. Ik ben altijd mezelf gebleven en dat heeft me gebracht tot waar ik nu sta.”

“Als ik een wedstrijd win, dan kan ik het niet laten om iemand gelukkig te maken. Dan geef ik mijn handschoenen weg aan een fan die het vraagt. Dat is geen probleem, want ik doe die toch weg wanneer die een beetje beschadigd zijn. Ofwel gebruik ik die voor een training.”

“Aan mijn handschoenen hangt bijgeloof vast. Vroeger stond mijn eigen naam erop, maar bij Go Ahead Eagles wilde ik eens iets anders proberen en vroeg ik mijn sponsor om de naam van mijn vriendin erop te zetten. Ik pakte die match alles en sindsdien staat 'Melanie' op mijn handschoenen te lezen. Maar binnenkort moet mijn vriendin op één handschoen plaatsruimen voor mijn dochtertje haar naam (lacht).”

Padt heeft nog andere geluksbrengers. “Ik wil mijn rugnummer 33 behouden. Dat nummer kreeg ik hier bij AA Gent en ik heb het gevoel dat het me sterk heeft gemaakt. Met dat nummer wil ik hier blijven keepen. Verder draag ik liever geen groene shirts. Je zal me alleen maar zien met zwart, grijs of rood.”

“Oh neen, toch niet weer, hé?”
De doelman blikt nog even terug op zijn sterke match tegen KV Kortrijk. “Ik heb de beelden al bekeken. Bij dat vroege tegendoelpunt verloren we drie duels op rij. In een periode van nul op negen dacht ik wel even: ‘Oh neen, toch niet weer, hé’. Maar we herstelden ons goed en heel snel.”

“Die match was onze laatste kans om nog iets te maken van de play-offs. Het is dus fijn dat we die wedstrijd winnend konden afsluiten. Ik vind het fijn dat ik het team goed heb geholpen, maar die 1-4 stond op het scorebord dankzij alle spelers.”

“Het is wel pijnlijk wat Kristof Van Hout meemaakte. Geen enkele keeper wil het, maar wat hij moest ondergaan komt bij elke doelman wel eens voor. Als dat in mijn wedstrijd tegen Anderlecht was gebeurd, dan had ik misschien nooit mijn kansen gekregen bij AA Gent.”

De volgende wedstrijd voor de Buffalo’s staat zaterdag om 18 uur geprogrammeerd. Kan blauw-wit Club Brugge aan in eigen huis? “Dat zal zaterdag blijken (lacht)”, besluit Padt.