Lviv (1)

Tomas Taecke in Lviv

Twee dagen voor de openingswedstrijd vertrok onze vijfkoppige EK-redactie richting het vierjaarlijkse voetbalfeest. Ondergetekende koos voor het meest 'exotische' gastland en had ongeveer ten tijde van de openingsceremonie de Pools-Oekraïense grens bereikt. Een slordige 1700km langs de E40 brengt u in het grootste land dat volledig in geografisch Europa ligt, namelijk Oekraïne. De tussenstop in het Poolse Wroclaw was een mooi voorsmaakje van wat uw reporter en zijn kompaan ondertussen over zich heen laten komen.

Vanaf de grenscontrole worden we bevangen door de nasleep van de russificatie en het Sovjet-juk waaronder Oekraïne gebukt ging. Eens we arriveren in de eerste Oekraïense speelstad wordt dit pas echt duidelijk. Lviv is de meest Westerse stad van de vier speelsteden en is volgens onze contactpersoon ook helemaal niet 'Russisch'. Toch kunnen we ons niet van de indruk ontdoen dat ook deze regio decennialang een speelbal was van het rode machtsblok. Al snel leren we dat de meeste mensen in Lviv niet bepaald Russisch gezind zijn en dat wordt later op de avond bij het tegendoelpunt van Tsjechië bevestigd.

Andrij gidst zijn landgenoten beroepshalve door Europa en zal zich in Lviv over ons ontfermen. Net als veel Oekraïense voetbalfans verbaast hij zich over de BBC-documentaire 'Stadiums of hate' die voor heel wat ophef heeft gezorgd in voetbalminnend Europa. "Het racisme dat in de documentaire belicht wordt, wijkt ver af van de waarheid", zegt hij ons in één van de ontelbare bruine kroegen die de stad rijk is. "Als mens en voetbalfan is deze zogezegde rassenhaat mij nooit opgevallen. Studentensteden zoals Kiev of Kharkiv puilen uit van de Afrikanen, Pakistanen en andere buitenlanders, maar de conflicten tussen hen en de lokale bevolking zijn echter gering. Waarom de Britten ons voetbalfeest willen vergallen? Misschien willen ze Polen en Oekraïne in een slecht daglicht plaatsen opdat hun eigen Olympische Spelen op die manier hét evenement van deze zomer zouden worden".

De mening van Andrij bevestigt de vele gesprekken die we bij de voorbereiding van dit avontuur met andere Oekraïners hadden. Net als zijn landgenoten beseft hij dat dergelijke berichtgeving het succes van dit EK deels beïnvloedt. "Oekraïne en Polen hebben veel geld geïnvesteerd om dan lijdzaam toe te zien hoe de fans niet langer durven afreizen. Hier in Lviv kan je overal vrij rondlopen en in de andere speelsteden is dit niet anders". Een ander heikel punt zijn de logistieke problemen die veel voetbalfans van het kampioenschap weerhouden. Dat de wegen en infrastructuur barslecht zijn, ondervonden we al gauw aan den lijve. Eens we Lviv binnenreden ging het over centimershoge trambeddingen en kasseistroken waar zelfs Tom Boonen geen raad mee weet richting meeting point.Verkeersregels zijn niet echt van toepassing, iedereen tracht zich zo snel mogelijk zonder blikschade van punt a naar punt b te begeven.

Al snel hadden we door dat de vier weken, die we in dit land zullen doorbrengen, op zijn zachtst gezegd een behoorlijk avontuur zullen worden. Het feit dat quasi niemand Engels spreekt maakt het er niet eenvoudiger op. Behulpzaam en vol zelfvertrouwen stapt de gemiddelde Oekraïner telkens opnieuw naar voor, maar meestal blijft het enkel bij het affirmatieve antwoord dat hij ons biedt op de vraag of hij Engels spreekt. Ook het cyrillische schrift brengt heel wat ongemakken met zich mee. We kunnen enkel maar hopen dat al onze contactpersonen de komende weken even behulpzaam en gastvrij zijn als Andrij.

Op de tweede dag in Lviv gaat het al snel richting stadion. De UEFA mag dan van allerlei negatieve zaken beticht worden, de organisatie rond dit kampioenschap is best wel indrukwekkend. Ook de Lviv Arena, waar we straks Portugal-Duitsland zullen bijwonen, verdient alle lof. De perszaal is ongeveer even ruim als alle Belgische persruimtes samen en dit mag u zelfs letterlijk nemen. In de namiddag ga ik alvast een kijkje nemen in de nieuwe tempel en word ik andermaal overvallen door dat welbekende gevoel. Het sentiment dat een waar voetbaldier telkens opnieuw bij de keel grijpt wanneer hij de tribunes van een niet eerder bezocht stadion - doorgaans buiten onze landsgrenzen - voor het eerst bestijgt.

Vooraleer we straks Duitsland en Portugal voor het eerst aan het werk zien, genieten we in de persruimte eerst even van de eerste partij van Oranje. Na de matchen wacht ons een korte nacht en een trip naar Kiev. Van daaruit gaat het per nachttrein naar Donetsk waar maandagavond ook voor de Fransen en de Engelsen het EK van start gaat.

In de hoop u (snel) opnieuw te kunnen berichten, groet ik u vriendelijk.