Waarom u beter niet per wagen naar Donetsk trekt (2)

Tomas Taecke in Donetsk

Na Portugal - Duitsland en een korte nachtrust in Lviv meldde zich zondagmorgen de trip waarvoor uw reporter en zijn reisgezel op voorhand het meeste schrik hadden. Omdat vooral het laatste stuk van de ongeveer 1300 kilometers richting Donetsk nogal moeilijk te overbruggen valt, hadden we eigenlijk besloten de wagen in Kiev achter te laten en per nachttrein verder te reizen. Op weg naar de hoofdstad stapten we af van dit idee en vervolgden we ondanks de geboekte treintickets het traject per wagen. De Opel bleek namelijk over goede benen te beschikken en hakte al snel een heus stuk van de voorziene reistijd. Uiteindelijk zouden we per trein pas in de vroege ochtend in Donetsk arriveren terwijl de wagen ons daar heel wat vroeger zou afleveren.

De verwachte aankomsttijd, die volgens ons navigatiesysteem steeds dichterbij kwam, ging gepaard met enkele door onszelf uitgelokte interventies van de lokale ordehandhavers. Uiteindelijk gingen we telkens vrijuit, al zaten onze buitenlandse nummerplaat en de taalbarrière daar voor heel wat tussen. De controles die in het westelijke deel van het land uitgevoerd worden langs de snelwegen vallen overigens nauwelijks te overzien. De reis bracht ons langs Kiev en richting Kharkov, waar de wegen eigenlijk relatief niet zo slecht zijn. Meestal gaan ze wel dwars door elke grote stad heen wat voor heel wat vertraging zorgt. Eens de afslag genomen wordt richting Poltava - waar de Rouches dit seizoen in Europees verband Vorskla partij gaven - begint de ellende.

De politie langs de weg ruimde plaats voor tuinkabouters en allerlei andere koopwaar die langs de baan werd aangeboden. De wegen werden slechter en slechter en ondertussen waren we ongeveer twaalf uur onderweg. De laatste uren van de koninginnerit van dit EK werden we door de gps-route langs allerhande obstakels en kolchozen - de op zichzelf draaiende Sovjet-boerderijen van destijds - geloodst die niet meteen ingecalculeerd waren. Op de onverharde wegen baanden we ons een weg langs de kraters waarmee de oneffenheden in het wegdek best mee vergeleken kunnen worden. Dat er met de regelmaat van de klok ook een kudde koeien op ons kwam afgelopen, maakte de ervaring compleet. Er is misschien een betere route voor handen, maar tot op dit moment hebben wij of onze gps die nog niet gevonden.

Ondertussen was duidelijk geworden waarom onze Oekraïense contactpersonen ons voor aanvang van deze helse trip uitgebreid geluk hadden gewenst. "If you make it to Donetsk, you will be the hero of the day", stuurde Andrij ons nog. Na vijftien uur ploeteren, bereikten we uiteindelijk toch ons doel. Dmitry, onze gids in Donetsk, heette ons welkom en blijkt ondertussen samen met zijn eega de verpersoonlijking te zijn van de Oekraïense gastvrijheid. Donetsk is de stad waar landskampioen Shakthar huist en waar ons maandagavond Frankrijk-Engeland zal worden voorgeschoteld. Wordt vervolgd.

Hier leest u ook het eerste deel van dit avontuur.