Midden in de oorlog

Johan Walckiers in Warschau

We moeten ook wel toegeven: de ramptoerist in ons haalde het van de vrees om zelf klappen te krijgen en in de namiddag waren we al eens polshoogte gaan nemen in de stad aangezien de wagens met blauwe flikkerlichtjes ons hotel maar bleven voorbij razen. Op weg naar de 'oude stad' kregen we door dat bijna elke agent van Warschau en omstreken op dat moment in de stad moest zijn. 

Er was ook voor gewaarschuwd: Polen-Rusland gaat miserie geven, zeker nadat de Russen zich in de eerste partij tegen Tsjechië al misdragen hadden. Heel de week hadden mensen ons al gewaarschuwd binnen te blijven als de optocht van de Russen door de stad zou trekken. Nieuwsgierigheid is echter de aard van het beestje en dus sloegen we de verwittigingen in de wind.

Even snel als we vertrokken waren, kreeg ondergetekende echter al te maken met een overijverige agent die mijn perskaart in het vizier kreeg. "No save", aldus de wellicht wel goedbedoelende man, maar toch kregen we de indruk dat hij ons gewoon wou weghouden van de plek des onheils, want ook enkele fotografen stonden drukdoend hun ongenoegen te uiten. Uiteindelijk mochten we toch door, maar even vlug waren we ook terug. Want op het moment dat we aankwamen, had de politie beslist rubberen kogels in te zetten. 

Natuurlijk weten we niet hoe hard zoiets aankomt, maar we hadden toch geen zin om dat aan de lijve te ondervinden. Lopen dan maar, samen met een andere horde onschuldigen. Terug naar het stadion dan. En ook daar werden we geconfronteerd met enkele Russen die de boel op stelten wilden zetten.

Als de hooligans geen doetjes zijn, is de politie in Polen dat zeker ook niet. Die mannen weten welk eind van een gummiknuppel ze moeten gebruiken. We zagen een twintigtal van hen een groepje van drie (dronken) Russen met heel veel kunde de grond opdwingen en er lustig op los meppen. Eén foto'tje en een man met een indrukwekkend arsenaal om zijn lijf en onherkenbaar door een bivakmuts kwam ons vriendelijk maar beslist vragen het stadion binnen te gaan. Geloof me, na de vorige vertoning gingen we gedwee naar binnen.

In de perszaal kregen we van de andere journalisten filmpjes te zien van de gevechten en van een Russische jongeman op steroïden die blijkbaar in de verkeerde buurt terecht gekomen was. Allemaal geïsoleerde incidenten en het doet niets af aan het feit dat dit EK eigenlijk heel vredevol verloopt. Maar blijkbaar kan de geschiedenis tussen de twee landen niet zo snel vergeten worden...