Ondertussen in het Oosten

Tomas Taecke in Kharkov

Oekraïners nemen het niet al te nauw met eventuele verkeersregels. Eigenlijk zijn die niet echt aanwezig en zijn verkeersborden en -lichten eerder richtlijnen dan regels. Iedereen doet maar wat en alles lijkt door de beugel te kunnen. Ook op de autosnelwegen, voor zover die in dit land zijn aangelegd, kijkt de Oekraïense weggebruiker beter uit zijn doppen. Loslopende honden, in de berm grazende schapen of koeien, niets is hier ondenkbaar. Niet alleen dieren, maar ook de mensen doen je mond vaak openvallen. Spookrijdende fietsen, verdwaalde wandelaars of zomaar overstekende personen zijn werkelijk schering en inslag in dit land. Dit alles wordt gadegeslagen door de ordebewaarders, die lukraak wat auto's van de weg plukken in de hoop met een drogreden een extra zakcentje bij te verdienen.

Ondertussen heeft uw redactie Kiev voorlopig achter zich gelaten - straks keren we terug voor de finale - en zijn we terug in het Oranje-getinte Kharkov. De partij in het Olympisch stadion  in de hoofdstad tussen Engeland en Zweden was veruit het beste tot nu toe. Ondergetekende zag tot dusver slechts een handvol speelminuten uit poule A maar betwijfelt of er zich in deze groep indrukwekkende taferelen hebben voltrokken. Kiev is op zich overigens een aardige stad om te vertoeven. We werden door onze contactpersonen op fantastische wijze gegidst door een West-Europees ogende metropool die maar liefst vijf miljoen mensen huisvest. Het nachtleven is bruisend en het straatbeeld steekt fel af tegen wat we eerder op onze weg tegenkwamen. Het net geen honderd meter hoge standbeeld Motherland Monument (foto) is indrukwekkend, net als het bijhorende museum dat de slachtoffers uit WOII herdenkt.

Uit de vele gesprekken met onze gastheren en hun omgeving leerden we dat de loonindexering hier werkelijk alles slaat. Zo verdient de overdadig gediplomeerde moeder van één van onze contacten als lesgeefster aan de universiteit een slordige 300 euro. Levensmiddelen of materiële zaken zijn doorgaans goedkoper dan bij ons, maar zeker niet recht evenredig met de inkomens. Een uitgebreid avondje tafelen kost je misschien net tien euro en ook de diensten, denk aan het herstellen van de autoband, zijn goedkoop. Maar een tank benzine, kledij of westerse producten zijn voor deze mensen simpelweg onbetaalbaar. Toch zijn het allesbehalve sukkelaars en lijken ze doorgaans veel gelukkiger dan de doorsnee West-Europeaan.

Ondertussen zijn we zoals vermeld dus opnieuw in Kharkov. De belangen zijn groot wanneer Nederland straks de strijd aanbindt met Portugal. Na dit gebeuren verhuizen we voor tien dagen naar Donetsk, waar Engeland-Oekraïne, één kwartfinale en één halve finale op ons wachten. Stiekem, of eigenlijk luidop, hoopt dit deel van onze redactie alvast dat onze noorderburen vanavond nog geen enkeltje richting Schiphol moeten boeken. Wordt vervolgd.