Seaside

Tomas Taecke in Kosa

Buiten de imposante Donbass Arena is er in Donetsk niets te zien. Dat is de mening van de Oekraïners want heel veel tijd om de oliemetropool zelf uitgebreid te bezoeken hebben we nog niet gehad. Vooraf was reeds het plan ontstaan om de tiendaagse in de stad te breken met een tripje naar de zee. De Zwarte zee ligt op acht uur rijden en dus iets te ver van Donetsk om er slechts twee dagen door te brengen. De zee van Azov is het alternatief, volgens diezelfde Oekraïners slechts een flauw afkooksel van die eerste zee. Dat ook die laatste zee over heel wat troeven beschikt, konden we ondertussen aan den lijve ondervinden.

Ons navigatiesysteem brengt ons naar Kosa, een klein kustdorpje aan de zee van Azov. Hoewel de verwachtingen bijzonder laag waren, leek er aanvankelijk toch ontgoocheling op te treden bij het binnenrijden van de 'badstad'. Aan kleine bouwvallige huisjes die verhuurd worden geen gebrek maar woningen waarvoor we automatisch halt houden waren nergens te bespeuren. We reden net niet in de zee tot er aan onze rechterzijde een mooie villa opdook. Bij het opentrekken van de voordeur vielen de monden meteen open. Een prachtig huis en dito zwembad, in ieder geval voor het gebied en land waar we ons in bevinden, dat bovendien ook letterlijk grensde aan het zeewater. Na twee weken minder luxueuze omstandigheden overtrof dit alle mogelijke verwachtingen.

In Kosa kent iedereen elkaar en gaat men te voet naar de enige winkel in het dorp. Groenten en fruit worden op elke straathoek aangeboden en langs de vele grindwegen banen jong en oud zich een weg richting de zee. Al snel worden we uitgenodigd om gebruik te maken van een jetski of een quad, dolle pret dus. Wanneer de avond na een middagje zonnebaden valt, nodigen de huisbewaarder van de villa en zijn ouwe makkers ondergetekende en zijn reisgezel uit voor een potje watervolley. Dat wedstrijdje gaat al snel over naar een frisse pint en voor we het beseffen schuiven we met tien Oekraïners om de tafel om een feestmaal te nuttigen.

Het bier -warempel Hoegaarden- en de vodka stromen rijkelijk, aan voedsel geen tekort. Hoewel wij geen Russisch spreken en de Oekraïners geen woord van één van de vele talen die wij Vlamingen machtig zijn begrijpen, slagen we er toch in om te communiceren. Heerlijk tafelend met zicht op zee en de ondergaande zon, voelen we ons de koning te rijk. De hele familie en hun vrienden amuseren zich eveneens te pletter. Omdat ook de lieve moeder van uw reporter dit dagboek wel eens ter hand neemt, onthouden we u de verdere details van deze memorabele avond.

Alleen is er dat vieze kwartet, misschien wel het smetje op deze paradijselijke plek. Twee schijnbare maffiabazen en hun vrouwelijk gezelschap, die tezelfdertijd in de prachtige villa vertoeven. De eega's van de baronnen zijn minstens twintig jaar jonger dan hen en gedragen zich uiterst gedienstig. Hoe dat viertal zich ten opzichte van elkaar verhoudt, is ten tijde van de totstandkoming van deze tekst nog niet geheel duidelijk. Wel hoopt onze redactie de komende 24 uur niet uiteengerukt in de zee gekieperd te worden: een scenario dat toch al enkele keren voor de ogen van uw reporter is geflitst. Wordt (hopelijk) vervolgd.