Reactie "Trots op mooi voetbal"

Dennis Van Wijk zag toch wel enkele duidelijke verschillen tussen beide tweedeklassers. “Wij hadden het balbezit, maar zij hadden de kansen”, aldus Van Wijk na afloop van de wedstrijd. “We toonden mooi spel in de eerste helft maar dat leverde bijna geen kansen op en dat was jammer. We kwamen ook enkele keren goed weg. Als we hier en daar het geluk niet aan onze zijde hadden gehad, hadden we zo met een achterstand de rust in kunnen zijn gegaan. We begonnen de tweede helft met een foutje en dat was meteen raak maar we hebben het daarna goed rechtgezet. De 1-0 van Diouck was er eentje uit het boekje en de 2-1 maakten we knap vanuit een stilstaande fase. Daar ben ik tevreden over.”

Mooi voetbal

De Nederlander was ook blij met de vechtlust die Antwerp na de 2-2 nog regelmatig toonde. “We hebben het duel niet op slot gegooid en zijn blijven knokken na die jammerlijke gelijkmaker van Tubeke. Uiteindelijk maken we de 3-2 en worden we beloond voor het mooie voetbal dat we brachten. Zo wil ik wedstrijden winnen”, aldus Van Wijk, die ook lovend was voor de aanvallers Diouck en Van Tornhout. “Ik ben trots op die jongens. Ze hebben een goede wedstrijd gespeeld en zijn ervoor beloond. Ik ben content met het resultaat.”

Man in het zwart

Waar Van Wijk minder content van was, was de scheidsrechter. “Ik vond het gedrag van de arbiter ronduit degoutant”, vertelde de trainer. “Hij floot heel veel tegen ons. Ik kreeg soms zelfs het gevoel dat we niet mochten winnen. Hij heeft ons ook enkele overduidelijke ingooiballen ontnomen en dat was oneerlijk. We werden door die ‘man in het zwart’ voortdurend uit ons spel gelokt. Ik moest me de hele wedstrijd inhouden.” Kijkt Antwerp al voorzichtig naar de kansen op de eerste periodetitel? “We zijn daar nog lang niet. We bekijken het vanaf nu match voor match. Ik zit al lang genoeg in de tweede klasse om te weten dat andere ploegen ook nog punten gaan morsen. We moeten nu gewoon op die succesvolle rood-witte trein springen. De treinreis zal ups en downs hebben maar op het einde zijn we niet te stoppen”, besluit Dennis Van Wijk