Analyse Crisis aan de top

Het is echt opmerkelijk wat er de laatste weken aan de hand is met onze zogenaamde topclubs. Gent zette Sollied aan de deur na een meer dan grillig te noemen parcours dit seizoen, Standard deed hetzelfde met Jans en volgens de geruchten staat ook de positie van Leekens ter discussie. John van den Brom heeft nog wel heel wat krediet, maar na het verlies van Charleroi zal de Nederlander ook wel zijn eerste crisis in het Astridpark doormaken. Wij zagen Herman Van Holsbeeck en Roger Vanden Stock zaterdag met heel bedrukte gezichten uit de bezoekerskleedkamer komen. Dat manager en voorzitter een woordje geplaatst hebben, hoeft geen tekening.

Maar erger is het gesteld bij Standard. Als zelfs de thuisaanhang begint te fluiten bij een doelpunt gescoord door hun ploeg is het erg gesteld. Roland Duchâtelet is 'persona non grata' geworden bij de fans en met zijn algemeen directeur, Jean-François De Sart, is het al niet beter gesteld. Die laatste kocht deze zomer een bont allegaartje bij elkaar dat op het veld nog rommeliger lijkt dan naast. Jonge talenten wel, maar weinig complementair. Te veel van hetzelfde zo lijkt wel. Frustrerend voor strijders als Jelle Van Damme en Sébastien Pocognoli, die afgelopen week het ontslag van Jans nog eens kwamen veroordelen. Fans en spelers die samen het bestuur op de korrel nemen: 'du jamais vu'. Het verzameld voetbalverstand bij de Rouches wordt (terecht) aan de kaak gesteld op dit moment. Luciano D'Onofrio mag dan wel zijn fouten gehad hebben: hij had het nooit zo ver laten komen.

Gent dan: blijkbaar geen constante in te krijgen. Dit weekend gewonnen tegen Bergen onder interimpaus Manu Ferrera, maar nog steeds op zoek naar een eerste reeks overwinningen. Enkele anonieme spelers klaagden het gebrek aan kwaliteit in de groep aan. In de breedte zit het wel snor bij de Buffalo's maar echt uitschieters - uitgezonderd Mboyo - zitten er niet echt in. Mboyo is dan nog geen echte centrumspits en daar lijkt het Gent - net als Anderlecht - op momenten aan te ontbreken: een echte killer in de zestien.

Europese nederlagen: pijnlijk

Bij Club Brugge is het niet beter gesteld. Het bestuur gaf deze en vorige zomer ettelijke miljoenen uit aan nieuwe spelers, maar het rendement laat het na een bijzonder goede start ineens afweten. Veelzeggend dat Club (6 op 18) en Anderlecht (8 op 18) nog steeds mee aan de leiding staan. Maar wat bij de twee toonaangevende clubs van ons land vooral pijn doet zijn de Europese nederlagen. Terwijl er met iets meer efficiëntie echt wel iets te rapen viel in Newcastle en Zenit. Bij beide clubs begint er bij het bestuur toch enige vorm van paniek op te treden. Bart Verhaeghe klopte donderdag in Engeland serieus met de vuist op tafel in de kleedkamer. Anderlechttrainer John van den Brom zette aan de andere kant zijn bestuur zelf onder druk met (een verdoken) eis naar nog een spits. Algemeen directeur Van Holsbeeck is echter ook niet blind voor de tekortkomingen in zijn kern en speurt Europa reeds af naar bijkomende versterkingen.

Het rommelt bij de topclubs, behalve bij Genk. In Limburg hebben ze wel al heel wat gelijke spelen moeten incasseren, maar lopen ze nog altijd als enige ongeslagen door de competitie. Geen haan die kraait om de verliespunten, want het team brengt mooi voetbal en zet ook Europees resultaten neer. Ja, op dit moment is Mario Been één van de gelukkigste coaches van het land.