Interview Raul Bravo: "Pech gehad met blessures"

Raul, je bent nu al even in België. Hoever sta je met je Nederlands?
“Ik volg niet onmiddellijk Nederlandse les. Maar ik probeer wel om Frans te leren, aangezien de meeste mensen in de ploeg die taal spreken. En in de toekomst kan ik die taal waarschijnlijk vaker gebruiken dan het Nederlands.”

Wat vind je zo interessant aan België, en vooral aan Beerschot? Hoe hebben zij je weten te overtuigen van dit nieuwe avontuur?
“Het idee ontstond aan het begin van de zomer. Dat is wanneer ik en de club een eerste contact hadden. Dan was er interesse langs hun kant en dus heb ik besloten om naar hier te komen. Ze vertelden me dat ze een serieuze club zijn, met garanties, zonder problemen en dat ze spelen in een kampioenschap die sterk genoeg is. Daarnaast spelen ze ook in een aangename stad.”

Had je ook aanbiedingen van Spaanse clubs op zak deze zomer?
“Ja, maar ik weet het niet… Ik heb vier jaar in Griekenland doorgebracht en ook in Engeland… Ik heb in verschillende landen geleefd en ik hou ervan om in het buitenland te zijn. In de zomer of met kerstmis ga ik graag naar Spanje. Maar ik vind de avonturen in het buitenland heel leuk.”

Zoals je gezegd hebt, heb je enkele avonturen in het buitenland meegemaakt. Is de aanpassing in België vlot verlopen?
“De aanpassing aan het land verliep goed. Het is een land en een stad met veel mogelijkheden. De stad in het bijzonder heeft veel dingen: kunst, winkels, restaurants… Het is een ware metropool. Het enige negatieve is dat ik tijdens de eerste week wat pech had bij de club. Ik ontving een klap die me twee of drie weken aan de kant hield. En wanneer ik weer fit was, toen ik weer ging spelen, raakten mijn adductoren overbelast. Ik heb daar veel pech mee gehad. Nu ben ik aan het wachten op mijn debuut, zodat ik alle wedstrijden kan spelen.”

Was er iemand die je heeft geholpen bij de aanpassing, zodat die makkelijker verliep? Met Hernan Losada bracht je toch wat tijd door?
 “Ja, Hernan heeft me in het begin veel geholpen. Maar degene die me het meest geholpen heeft, is onze materiaalmeester Sebastian. Hij is hier geboren en heeft Spaanse ouders. En die jongen heeft zich heel goed gedragen sinds mijn aankomst. Hij nam me mee naar de testen in het ziekenhuis, van hier naar ginder… Iets wat ik nodig had. Hij heeft me heel veel geholpen, zodat ik me goed kon integreren.”

Je hebt gezegd dat je wat tegenslag had sinds je aankomst bij Beerschot. Denkend daaraan, heb je betere ervaringen dan vorig seizoen met Rayo Vallecano, waarbij je ook wat blessures opliep?
“Met de blessures, weet je het nooit. Ik heb geen gebrek aan enthousiasme en verlangen om te spelen. Bijvoorbeeld, overlaatst, in de laatste minuten van de training vlak voor een wedstrijd, kreeg ik last van de adductoren. Daarom zeg ik dat je tegen zulke dingen niets kan doen. Het zijn dingen die gebeuren en die we niet onder controle hebben.”

Met zoveel blessures tijdens de voorbije twee jaren… Speelde het ooit in je hoofd om de schoenen aan de haak te hangen?
“Nee. Twee jaar geleden, bijvoorbeeld, bij Olympiakos, had ik geen enkele blessure. Ik speelde zo 45 wedstrijden op een jaar: in het kampioenschap, de beker en de Champions League. En dat is de boodschap: denken dat het jaar dat komt, die van het geluk is en dat je op de leeftijd van 32 jaar een heel seizoen kan afwerken zonder blessure. Ik denk dat mijn kracht in mijn fysieke paraatheid huist. Ik denk dat ik geen problemen zal hebben om door te gaan met voetballen tot mijn 36 of 37 jaar.”