Interview Schamp: "Niet meer verwacht om nog prof te worden"

Schamp werd al jaren als een groot talent beschouwd, maar in derde klasse bij Oudenaarde merkte niemand hem op. Na alweer een opmerkelijk eerste seizoenshelft, maar nu in tweede klasse, stond Heracles ineens voor de deur. "Ja man, ik heb me toch even moeten neerzetten toen Heracles vertelde dat ze me wilden. Ik ben toch al 24 en had niet meer verwacht om ooit nog profspeler te worden. Gehoopt wel, verwacht niet", vertelt hij aan Voetbalkrant.com.

Maar je wist wel dat je de kwaliteiten had?

"Kijk, ik wil niet opscheppen, maar ik was in derde klasse een belangrijke speler. En als je dat ook in tweede bent, weet je dat je toch ergens bij een middenmoter in eerste klasse hetzelfde kan doen. Ik heb een actie in huis en een linkervoet. Zo zijn er niet veel spelers in tweede klasse. En die statistieken stonden er ook elk jaar."

En dan stond daar ineens Heracles.

"Als er nog iemand zou komen voor mij had ik eerder gedacht dat het een club uit de lagere regionen in België zou zijn. Ik moet eerlijk zeggen: verwacht had ik het niet meer. Ik werkte als verkoper/magazijnier bij VD gereedschappen, woonde nog thuis en heb een vriendin: het plaatje klopte wel, maar zo'n kans laat je natuurlijk niet liggen."

Een hele aanpassing dus.

"Amai nog niet. Van werken en trainen naar een profstatuut. Ik woon nu een maand op hotel, maar daarna komt mijn vriendin Lieselot over om samen te gaan wonen. Allemaal nieuwe ervaringen voor mij. Ook op sportief vlak, want het gaat allemaal sneller, veel technischer ook. Ik heb mijn ogen al uitgekeken. Maar ik heb het allemaal wel snel opgepikt. Op training moet je wel alert blijven, want tien seconden niet opletten, wordt direct afgestraft."

En je hebt er al een wedstrijd tegen Anderlecht opzitten tijdens de stage in Belek.

"Ja, heel mooi. En ik mocht direct ook spelen. En dan doet het toch deugd dat ik een assist kon geven. Voor mij was het belangrijk om direct aanwezig te zijn. Ik zit nog in mijn aanpassingsperiode, maar ik wil - net als iedereen - zo snel mogelijk tussen die lijnen staan."

Wat is zo snel mogelijk?

"Ik ben een realist: ik zal eerst bij de achttien moeten geraken. Ik hoop daar binnen een drie à viertal weken toch bij te zijn. En ik wil dit seizoen toch nog een aantal basisplaatsen afdwingen. Ik ben niet naar Nederland gekomen om bij de beloften te spelen. Ik wil ook niet te hoog van de toren blazen, maar ik hoop er toch op."

Hoe verliep de aanpassing in de groep?

"Heel vlot. Ik heb nu kennis gemaakt met de Nederlandse mentaliteit en die is zowat dezelfde als die van mij: rechttoe-rechtaan. Ik zal ook snel mijn gedacht zeggen. En het is een jonge groep, ik werd snel aanvaard."

Hoe komt het eigenlijk dat het zo lang geduurd heeft voor je echt doorbreekt?

"Ik ben nog niet doorgebroken hé (lacht). En ik ben ook nog niet 'fin de carrière'. Nee, ze hebben me hier in Nederland ook gezegd dat het opmerkelijk is dat ik al 24 ben en nu pas in eerste klasse speel. Normaal gebeurt dat niet meer. Ik heb er niet echt een verklaring voor. In derde klasse wordt er ook niet veel gescout. Maar je ziet, na een paar maanden tweede merken ze je toch op. Er waren ook veel mensen die me vroegen wat ik nog bij Oudenaarde deed, maar daar had ik nooit een antwoord op."

Dit overtreft je verwachtingen?

"Eigenlijk wel. Kijk, ik heb vijf jaar in de jeugd van Club Brugge gespeeld en een jaar bij Lokeren. Het is fantastisch, niet alleen voor mezelf, maar ook voor mijn ouders en alle mensen die me steunden. Al die uren dat ze mij moesten brengen of halen van trainingen, in weer en wind naar me kwamen kijken, leveren nu toch iets op."