Interview Vanden Borre: "Voel me nog niet klaar voor echte match"

Het was nog niet de 'oude' Vanden Borre, maar het mag duidelijk zijn dat zijn gedwongen rustperiode hem niet veel parten heeft gespeeld. Scherper dan zijn periode in Genk oogt hij en qua fysiek lijkt hij niet te slecht te boeren. "Beetje bij beetje komt het terug", zei hij woensdag zelf. "Vandaag was het belangrijk om de 60 minuten rond te maken."

"Ik zit nog maar aan zestig procent"

Vanden Borre laat zich ook niet opjagen door de buitenwereld. Met zijn natuurlijke kalmte liet hij weten het stap voor stap te willen doen. Dat de club hem graag volledig fit wil zien voor de play-offs door de nakende schorsing van Guillaume Gillet, lijkt wel een feit. "Ikzelf heb geen objectief", zei hij. "Ik moet kalm blijven en op mijn gemak verder werken. Voor elke match zal ik met de medische staf overleggen wat het beste is. Voor mij is het belangrijkste dat ik me weer voetballer voel."

"Ik leg mezelf geen druk op. Of ik klaar zal zijn om eventueel Gillet te vervangen? Ik voel me nog niet klaar voor een echte match. Ik wil spelen, maar eerst systematisch aan mijn conditie werken. Ik denk dat ik nu nog maar aan zestig procent zit. Dat moet nog beter worden."

"Kompany hoeft met mij niet te praten om me te begrijpen"

En dat heeft hij toch gemist. In het verleden gaf Vanden Borre een paar keer aan genoeg te hebben van het voetbal, maar elke keer lijkt hij boven water te komen drijven. "Als je geen profvoetballer geweest bent, kan je het moeilijk begrijpen. Ik miste de sfeer in de kleedkamer, het zweten tijdens een training, veel dingen eigenlijk. Ik ben hier ook heel goed onthaald. Iedereen heette me welkom."

Dat Vanden Borre weer op weg is om profvoetballer te worden, wordt door iedereen op gejuich onthaald. Niet in het minste door Vincent Kompany, zijn maatje sinds lang. "Vincent hoeft met mij niet te praten om me te begrijpen. Hij is een broer", verklaarde Vanden Borre. "Hij steunde me steeds. Buiten mijn familie en Anderlecht heb ik niemand te danken voor deze kans, behalve mezelf. En blijkbaar zijn er zelfs op je 25ste nog verrassingen in het leven zoals terugkeren naar Anderlecht. Met alles wat ik heb meegemaakt, ben ik gewoon bijzonder dankbaar dat ik weer kan voetballen."