Column Schaamteloos genieten van play-off I

Door Fabian Morren

Toegegeven: de play-off II en III is effectief bezigheidstherapie. In play-off III zit nog enigszins spanning, maar bij de play-off II stellen we ons grote vragen. Van deze twee formules moeten we af geraken. Daar lijken de meeste waarnemers het over eens. Dat moet anders en beter kunnen.

Play-off I is dit seizoen echter alles wat je van een beslissende fase in de competitie mag verwachten. Spanning, emotie, spektakel, … Ja, we kunnen enig enthousiasme moeilijk onderdrukken. Iedere wedstrijd is opnieuw een regelrechte cupmatch. De intensiteit van de duels in play-off I is immens. Akkoord, dat heeft ook te maken met het gedeeltelijk falen van Anderlecht. Het staat zo dicht bij elkaar, dat zowat elk team nog kan en mag dromen van de eerste plaatsen. En we vergeten even de draak van een Standard – Anderlecht twee weken geleden.

Als inderdaad het opzet was: het niveau van de Belgische competitie omhoog halen. Dan moeten we besluiten dat dit niet gelukt is. Maar zelfs de grootste criticasters smullen – zij het stiekem – van de huidige play-off I. Het laat niemand koud. De kranten schrijven pagina’s vol, analisten maken dezer dagen overuren in België. Coaches en spelers lopen op de toppen van hun tenen. Denkt u dat Jelle Van Damme – die uitgesproken tégen de play-offs is – straks bij een titelviering uit protest al om 23 uur naar huis gaat als Standard alsnog kampioen wordt? Als de Rouches in die stunt zouden slagen, is dat niet ondanks, maar dankzij de play-offs.

Jelle Van Damme en velen met hen (waaronder tal van supporters) hebben echter wel het recht en de plicht om hun mening te ventileren. Het systeem is niet zaligmakend. Het is niet zo dat we een grote fan zijn van de play-offs in de huidige vorm. Maar we zijn ook geen veinzaards. Het is momenteel vermakelijk aan de top in het Belgisch voetbal. Oók positieve kanten mogen belicht worden.

We citeren graag Stephan Keyngaert, chef voetbal van Het Laatste Nieuws, over Anderlecht – Club Brugge van zondag. “De grote winnaar was de neutrale voetballiefhebber. Iedereen in het Constant Vanden Stock-stadion bleef tot op de laatste seconde gekluisterd op het puntje van de stoel. Een beklijvende, spannende en meeslepende voetbalmiddag werd het. Zóveel beelden, zóveel stof om over na te praten. Alleman trok moe maar voldaan naar huis.” Wij werden er zelfs blijmoedig van, Stephan.