Blondel: "François was een echte vriend"

Philippe Clement en Jonathan Blondel halen op de clubsite herinneringen op. “Ik werd wakker door enkele smsjes van vrienden… toen ik het nieuws las op Teletekst kreeg ik echt een onwezenlijk gevoel”, aldus Blondel. De middenvelder van Club kon het ook naast het veld erg goed vinden met Sterchele.

"In het voetbal maak je weinig vrienden, maar voor mij was François een echte vriend. Ik heb ook z’n moeder leren kennen als een fantastische vrouw. Met z’n eeuwige glimlach was hij het zonnetje in Jan Breydel. Nadien ben ik in de kleedkamer van plaats veranderd. Ik zat recht tegenover François, helemaal achteraan. Nu zit ik dichter bij de ingang. Dagelijks op die plek kijken waar mijn vriend zat, dat wou ik liever vermijden.”

Ook bij Clement sloeg het nieuws vijf jaar geleden in als een bom. "Ik lag nog te slapen toen mijn jongste zoon het nieuws op Teletekst las. Hij is direct naar boven gekomen om ons wakker te maken. Ik kon het eerst niet geloven. Ik heb direct naar Club, naar de trainer gebeld. Hij had het nieuws al gehoord en vroeg me ook direct naar Jan Breydel te komen om de andere spelers te helpen opvangen. Iedereen was volledig van de kaart."

Minuut 23

Sterchele leeft elke thuiswedstrijd voort op Jan Breydel. "Alle spelers horen duidelijk het handengeklap in de 23ste minuut. Het is moeilijk om er telkens aan te denken, je concentreert je tenslotte op de match, maar het is wel iets wat altijd aanwezig is", aldus Blondel.

Volgens Clement weten de meeste spelers waarom er in die minuut applaus weerklinkt. "De meeste spelers weten waarvoor dat moment staat. Het is niet iets wat we hen specifiek gaan vertellen maar de spelers beseffen wel dat dit een herinnering is aan een overleden speler. Jonathan Blondel zit ook nog steeds in die kleedkamer tenslotte."