Voor eeuwig nummer 23

Door Fabian Morren

Vol ongeloof toch maar even checken op de laptop. Daar volgde de harde ontnuchtering. De onheilspellende sms'jes bleken te kloppen. Sterchele was tijdens de nacht voordien met zijn Porsche Cayman S tegen een boom gereden. Geen hulp kon meer baten.

Sterchele was een relatieve laatbloeier. Pas op 22-jarige leeftijd kwam hij in eerste klasse terecht, bij Sporting Charleroi. Nadien ging de carrière van François in supervaart. Bij Germinal Beerschot werd hij topschutter en na een seizoen al trok hij naar Club Brugge. Op zijn 26ste lag de (voetbal)wereld aan zijn voeten. Met een ietwat flamboyante levensstijl en met een voortdurende, ontwapenende glimlach kreeg hij iedereen wel op zijn hand.

Sterchele was ook erg getalenteerd en had een neus voor goals, zoals weinigen dat hebben. Minder dan een maand voor het bewuste ongeluk was de spits nog matchwinnaar geworden in de Brugse derby. Met een rake kopbal bezorgde hij Club de zege. Toen was niets dat erop zou wijzen dat zijn typische handgebaar de allerlaatste zou zijn.

Feyenoord, Ajax, PSV, Monaco, Heerenveen, Anderlecht, Standard, FC Keulen… Het is slechts een greep uit het rijtje geïnteresseerde clubs in Sterchele. De spits was klaar om het na zijn periode bij Club Brugge ook in het buitenland te maken. U weet: een vlot scorende spits, daar is zowat elke club naar op zoek.

Een crisis bij Anderlecht, een zware nederlaag van Club Brugge, een spits die geen deuk in een pakje boter kan slaan of een prachtige sfeer in een stadion. Dáár willen we graag over schrijven. Maar een levenslustige aanvaller met de eeuwige glimlach die er plots niet meer is… Daar waren wij niet op voorbereid.

Het is een van de donkerste dagen uit de Belgische voetbalgeschiedenis en met zekerheid de donkerste dag in ons 10-jarig bestaan. Nog steeds denken we met weemoed terug aan die hartveroverende voetballer, voor eeuwig en altijd de nummer 23. Niet "Sterchelle", wel Sterkélé. Vijf jaar later gaat alles weer z'n normale gang, aan dezelfde snelheid. Menig voetbalfan kijkt nagelbijtend naar het slot van de play-offs en donderdag is er ook nog eens de bekerfinale.

Maar toch: Cois, als we één dag uit de geschiedenis van Voetbalkrant voor eeuwig zouden mogen schrappen, dan wel 8 mei 2008.