Wet van '78: "Speler moet contract kunnen verbreken"

Door Timothy Collard

In het Belgisch voetbal hebben we de laatste jaren enkele voorbeelden gehad van voetballers die zich misnoegd voelden en hun contract verbraken om elders aan de slag te gaan. Zo zag Koen Casteels geen toekomst meer voor zichzelf weggelegd in de Cristal Arena en verliet hij Genk om aan de slag te gaan bij Hoffenheim.

Bij Davy De Beule lag het anders. De middenvelder gebruikte de wet van ’78 in 2004 nadat hij bij Lokeren was teruggezet naar de B-kern. Waarom? De Beule weigerde in te gaan op een contractverlenging die de club hem had aangeboden. Lokeren diende klacht in, maar het was de speler en niet de club die gelijk kreeg. De spelmaker zette vervolgens zijn carrière verder bij AA Gent.

"Een speler moet volgens mij zijn contract kunnen verbreken"

“Een speler moet volgens mij het recht hebben om zijn contract te verbreken”, aldus Blanpain aan Voetbalkrant.com. “Het kan niet zijn als er een nieuwe coach komt en die brengt een vriendje mee, dat jij zonder reden niet meer aan de bak komt. Als je contract dan nog doorloopt moet je het kunnen verbreken. Dat is in een ander bedrijf ook zo als je bijvoorbeeld niet overweg kan met één van je collega’s.

”In Nederland kan dat overigens. Je kan als speler zijnde toelating vragen om te vertrekken en verschijnt dan voor een commissie die beslist of je effectief weg mag. Dat is in België jammer genoeg niet het geval.”

“Voor een transfer heb je namelijk de toelating nodig van twee clubs volgens de FIFA. Het kan volgens hen niet zijn dat een speler zijn contract eenzijdig verbreekt om elders aan de bak te gaan. Denk maar terug aan de zaak-Matuzalem. Die zijn vrouw kon niet aarden in Oekraïne en hij besloot dan maar zijn contract te verbreken om naar Spanje te verkassen. Die heeft miljoenen moeten betalen omdat hij zijn contract verbrak bij Shakhtar, hé.”

Defour

De zaak-Steven Defour dan. De middenvelder brak door bij Genk, maar na een goed seizoen wilde hij in 2006 andere lucht opsnuiven. Ajax trok aan de mouw van het jonge talent, maar Genk wilde niet meewerken aan een transfer. Defour dreigde met de wet van ’78 en de Limburgers verkochten hem uiteindelijk aan Standard, dat een pak minder betaalde dan wat Ajax van plan was neer te tellen.

Vargas

Ook Ronald Vargas zette Club Brugge enkele jaren geleden onder druk door middel van de wet van ’78. De Venezolaanse spelmaker wilde een transfer forceren, terwijl blauw-zwart hem eigenlijk wilde houden. Toch moesten de Bruggelingen zwichten toen de entourage van Vargas op de proppen kwam met de beruchte wet. De middenvelder ruilde Club uiteindelijk in voor Anderlecht en bracht nog 2,5 miljoen euro in het laatje.

Mokulu, Vainqueur en Malanda

Ook deze zomer waren er drie gevallen van spelers die aan de wet van ’78 dachten. Benjamin Mokulu was de eerste. Hij ging niet akkoord met de vraagprijs van drie miljoen euro die Lokeren op zijn hoofd kleefde en verbrak zijn contract. Lokeren kwam er uiteindelijk nog uit met KV Mechelen en ontving zo toch nog een (kleine) transfersom.

Daarna volgde William Vainqueur. De Fransman verbrak zijn contract bij Standard, om binnen de week alweer een nieuw contract te tekenen bij… Standard. De middenvelder wilde meer verdienen bij de Rouches en kreeg door te dreigen met de wet uiteindelijk ook zijn zin. Hij tekende een overeenkomst tot 2016 en kreeg ook forse loonsverhoging.

Junior Malanda tot slot, verbrak zijn contract eenzijdig bij Zulte Waregem. De middenvelder hield vervolgens zijn conditie op peil bij rivaal Roeselare, tekende een contract bij Wolfsburg en werd meteen uitgeleend aan… Zulte Waregem. Het is eigenlijk al een even vreemd verhaal als dat van Vainqueur en ook hier kreeg de entourage van de speler haar zin.