Analyse Heibel in Turkije rond (vermeende) duobaan Terim?

De Turkse voetbalbond en Galatasaray zijn momenteel een partijtje touwtje-trek aan het houden om de diensten van Fatih Terim. De veldheer, die tussen 2005 en 2009 al eens de nationale ploeg van zijn land onder zijn hoede had, gaat Turkije immers proberen naar het wereldkampioenschap van volgend kalenderjaar te loodsen. Enig probleem: daar kan Galatasaray dan weer niet mee lachen.

En ook de Turkse voetbalbond heeft geen zin om Terim te delen. Net daarom krijgt hij voorlopig de titel interim-bondscoach. De situatie doet denken aan onze Rode Duivels. Ook Dick Advocaat (in combinatie met zijn job bij AZ Alkmaar in 2009, nvdr.) en Georges Leekens (in combinatie met zijn job bij KV Kortrijk in 2010, nvdr.) streefden destijds een duobaan na, maar ook de KBVB stak daar een stokje voor.

Maar zijn twee taken eigenlijk wel te combineren in het hedendaagse topvoetbal. Voetbalkrant.com zet alvast enkele voor- en nadelen op een rijtje.

Half werk is geen werk

De taak van clubcoach is tijdrovend. John van den Brom, Juan Carlos Garrido en Fatih Terim staan dagelijks op het trainingsveld om hun troepen automatismen aan te leren. Daarnaast moet ook elke tegenstander geanalyseerd worden en moeten de reservespelers worden aangemoedigd om hun beste beentje er te blijven voorzetten. Hoe kan je zo’n zaak dan combineren met die van een bondscoach? Ook Marc Wilmots is, ondanks het rustige programma, dagelijks in de weer met Vincent Kompany en co. Is het dan simpelweg niet beter om je te concentreren op één zaak? Zo denken ook de Turkse voetbalbond en Galatasaray er over.

Een tweede vraag is hoe Fatih Terim momenteel de Turkse voetbalsupporters tot één geheel kan smeden. Het is namelijk geen geheim dat Galatasaray, Fenerbahçe en Besiktas niet bepaald de beste vriendjes zijn. Naast de religieuze tegenstellingen is het voetbalspelletje – zoals overal ter wereld overigens – altijd een beetje oorlog. En dat is in het voetbalgekke Turkije zeker niet anders. Een selectieheer met een rood-gele pet wordt bij voorbaat afgeknald in de media.

Galatasaray als hofleverancier?

Toch is er misschien (een klein) voordeel te bekennen in zo’n duobaan. Galatasaray heeft met onder anderen Burak Yilmaz, Hamit Altintop en Gökhan Zan enkele sterkhouders die worden gerekruteerd door de nationale ploeg. Door dagelijks met die spelers te werken kan Terim extra plannetjes smeden. Maar dan komt hij opnieuw onder vuur te liggen in de media wanneer hij vooral spelers van zijn eigen team meeneemt naar interlands.

Daarnaast kent Terim de Turken die in de vaderlandse competitie aantreden in dat opzicht enorm goed. En dat terwijl veel bondscoaches tegenwoordig vooral over de landsgrenzen heen gaan zoeken. Maar ook dat is in onze ogen niet bepaald een degelijk argument.

Conclusie? De Belgische voetbalbond had het bij het rechte eind om Georges Leekens en Dick Advocaat geen lucratieve bijverdienste te gunnen. Maar volgen de Turkse collega’s dat voorbeeld?