Interview WK 2002-ganger Eric Van Meir: "Na de match tegen Brazilië stonden er jongens met tranen in de ogen"

De onverzettelijke verdediger houdt grootse herinneringen over aan het WK 2002. "Het was mijn derde WK, maar eindelijk mocht ik ook spelen. Ik was 34 jaar en wist dat het mijn laatste WK ging worden, net zoals bij vele jongens in die kern. Dat was toch iets speciaals", vertelt Van Meir aan Voetbalkrant.com.

Dat WK roept ook mindere herinneringen op?

"Ja, net als in '94 werden we onterecht uitgeschakeld. Toen was het Duitsland, nu Brazilië. Dat zal altijd in mijn geheugen blijven zitten: dat we hadden moeten winnen van Brazilië. We kwamen de eerste ronde vrij makkelijk door en dan loot je de wereldkampioen. Dan slik je even, maar achteraf ben je wel heel ontgoocheld. Bij sommige jongens stonden na de match de tranen in de ogen. De helft van de WK-kern wist immers dat zijn interlandcarrière er op zat. En dat na zo'n onrechtvaardigheid. Daar hadden vele spelers het moeilijk mee."

Nu is het in Brazilië, toen in Japan en Zuid-Korea. Het is een beetje vergelijkbaar, want je zit in een heel andere cultuur op duizenden kilometers van thuis.

"Dat is ook je beroep. Als je als profvoetballer bij de nationale ploeg zit, weet je dat zoiets er bijhoort. En dat is ook leuk. Want misschien was het wel de enige keer dat ik in Japan zal komen. En de groep wordt er ook sterker door. Drie-vier weken samen dat brengt je bij elkaar. De buitenwereld verzint daarbij verhalen over heimwee, maar daar heb ik nooit iets van gemerkt. Het is je job en je ziet eens wat van de wereld."

Een ambetante vraag: zou er iemand van toen nu in de kern gezeten hebben?

"Dat hebben ze me al een paar keer gevraagd, maar ik kan het heel moeilijk vergelijken. Dat moet je misschien eens aan Timmy Simons vragen, want die was er toen ook bij. Ik heb de trainingen niet gezien. Wij hadden geen vedetten, maar wel jongens die voor elkaar door het vuur gingen. Als het ergens brandde, kwam iedereen blussen."

Is een WK het hoogste dat je kan meemaken als speler?

"Voor mij wel. Voor iedereen in de ploeg van 2002. Wij speelden allemaal bij een bescheiden club, maar de belangen zijn veranderd. Als je ziet waar al die jongens nu spelen... Heel grote clubs hé. Een Van Buyten won vorig seizoen de Champions League. Is een WK dan nog het hoogste schavotje?"

Maar jij bent er best fier op nietwaar?

"Hoe kan het ook anders? Ik zit in een heel select groepje dat drie WK's meemaakte. Scifo heeft er vier, maar daar mag je toch heel fier op zijn. Dertien jaar nationale ploeg, drie WK's meegemaakt..."

De publieke belangstelling is wel nog iets veranderd intussen?

"Ongelooflijk. Het volk is er echt achter gaan staan. Ik had het nooit gedacht, maar wel gehoopt. We zijn naar het Nederlandse gevoel aan het gaan. Iedereen is terug fier op onze nationale ploeg. Die volle stadions, de volksverhuizingen, het enthousiasme,... het is bijna niet te geloven."

Wat ga jij vrijdag doen?

"Ik zal supporter nummer 1 voor de tv zitten met een sjaal om mijn nek. (lacht)

Jij kent Wilmots wel. Hoe gaat hij echt om met de druk?

"Volgens mij gewoon hoe hij het zegt op tv en in de kranten. Hij probeert sowieso de druk af te houden. En hij heeft gelijk. Je moet niet janken omdat Kompany er niet bijloopt. Je gaat naar een WK met 23 spelers. En intern zal hij zijn groep wel op scherp zetten."

Gaan ze het vrijdag afmaken?

"Dat hoop ik wel. Je mag Kroatië door eigen toedoen niet meer in de competitie laten komen. Vrijdag moet de kers op de taart komen. En het is nog plezanter als je dat tegen een rechtstreekse tegenstander doet."