Afscheid van een god in Spanje: Luis Aragonés (1938-2014)

Icoon bij Atlético Madrid als speler en coach

Als speler maakte Aragonés vooral furore bij Atlético Madrid. Hij speelde er tien seizoenen en mocht met de colchoneros drie keer de landstitel en twee keer bekerwinst vieren. Zelf werd hij in het seizoen 1969-1970 topschutter. Aragonés kwam ook elf keer uit voor het nationale elftal.

Zijn grootste successen kende El Sabio de la Hortaleza als coach. Onmiddellijk na het beëindigen van zijn spelerscarrière, werd hij trainer van zijn Atlético Madrid. Hij zou de Madrileense club tijdens vier afzonderlijke periodes coachen en leidde de rojiblancos drie keer naar bekerwinst en één keer naar de titel. Aragonés trainde ook nog verschillende andere teams uit de Primera División: Oviedo, Mallorca (twee keer), Real Betis (twee keer), Barcelona, Espanyol en Sevilla.

Grondlegger van het onverslaanbare Spanje

Het icoon van Atlético Madrid werd overal in Spanje gerespecteerd en geroemd om zijn aanpak als trainer en mocht in 2004 het roer van de nationale ploeg overnemen. De Madrileen slaagde erin het ‘kwartfinalecomplex’ van Spanje te doorbreken en leidde de talentvolle generatie in 2008 naar haar eerste succes. Del Bosque zou voortbouwen op het werk van Aragonés en nog twee titels aan het palmares toevoegen. Zapatones, zoals zijn bijnaam tijdens zijn spelerscarrière luidde, werd gezien als een vaderfiguur door zijn spelers. Het respect van de internationals was groot, zo blijkt ook uit de reacties op Twitter na zijn overlijden. Onder meer David Villa, Fernando Torres en Iker Casillas, drie spelers die een groot aandeel hadden in de Europese titel in 2008,  benadrukten dat Aragones een belangrijke rol speelde in hun carrière.

DEP una de las personas más influyentes en mi trayectoria profesional. Gracias por tanto "Mister"!! pic.twitter.com/wowsMKzteB

— Iker Casillas (@CasillasWorld) 1 februari 2014

Niet verlegen om een controversiële uitspraak

Ondanks zijn bijna goddelijke status was Aragones niet altijd onbesproken. In de aanloop naar het zo succesvolle EK lag hij onder voor omwille van de niet-selectie van Raul. Daarvoor kreeg hij heel wat kritiek maar El Sabio hield voet bij stuk. “Weet je naar hoeveel WK’s Raul gegaan is? Drie. En naar hoeveel EK’s? Twee, zeg mij hoeveel we gewonnen hebben. Ik heb alle respect voor een van de grootste Spaanse spelers aller tijden, maar de tijd staat niet stil.”

Aragones stond bekend als een uitstekend motivator. Hij adresseerde zijn spelersgroep op het EK 2008 met volgende woorden. “Jullie vormen een exceptionele groep. Als ik de finale niet haal met deze groep, ben ik niets waard, dan heb ik een team neergezet dat op geen kloten trekt.” De Spaanse bondscoach stond ook in het oog van de storm na het Thierry Henry-incident. Hij pompte Reyes immers wat extra zelfvertrouwen door het volgende mee te geven: “Zeg aan die neger met mijn groeten dat je beter bent dan hem.”

Boven alles was Aragones een op en top professional, met een ontembare passie voor zijn beroep. Of zoals hij het zelf verwoordde: “Het leukste is mij te kunnen wijden aan dit beroep. Als ik het veld nog maar betreed, overweldigt de geur van het gras mij al.”