Column: Jan met de pet gaat over de rooie

In de jaren tachtig en negentig vierde het hooliganisme hoogtij in onze regionen. Het fenomeen kwam overgewaaid uit Groot-Brittannië. Over het Kanaal vochten de fans van onder meer Tottenham Hotspur, Crystal Palace en Liverpool FC legendarische veldslagen uit. De ordediensten slaagden er uiteindelijk in om het hooliganisme buiten het gezichtsveld van de media te verplaatsen. En dat maakte dan ook meteen plaats voor een nieuw fenomeen.

Diezelfde fans zijn immers niet op hun mondje gevallen en eisen op tijd en stond een uitleg over de te varen politiek binnen hun favoriete club. De fans van Standard eisten in het tussenseizoen de kop van Roland Duchâtelet. In de Cristal Arena van KRC Genk is het momenteel iets minder aangenaam vertoeven voor Dirk Degraen en Gunther Jacob. Het dipje van RSC Anderlecht kwam dan weer vooral op de kop van Herman Van Holsbeeck terecht.

"Fans hebben recht van spreken"

Nu hebben die fans natuurlijk recht van spreken. Het volgen van een club tijdens een seizoen kost al snel enkele honderden – of zelfs duizenden – euro’s. “We bouwen aan een ploeg” of “De verwachtingen van de fans liggen te hoog” zijn dan ook liedjes die stilaan grijs zijn gedraaid. Een rasechte supporter is nog steeds een deel van een club en mag dan ook niet worden genegeerd tijdens het uitvoeren van de dagelijkse leiding.

Al gaat het in sommige gevallen te ver. Ook onze redactie veroordeelt de fan(s) die het in hun hoofd halen om een steen door de ruit van Dirk Degraen te gooien. Stel je eens voor dat het gezin van een bankier wordt bedreigd omdat de beleggingen van een cliënt verkeerd zijn uitgedraaid. Of dat de auto van een leerkracht het moet bekopen omdat een student slechte resultaten heeft behaald.

"Haalt gerol van spierballen iets uit?"

Maar haalt dat gerol van de spierballen eigenlijk wel iets uit? Is zo’n voorzitter of bestuurder van een club eigenlijk wel onder de indruk van een spandoek, spreekkoor of bedreiging? En vooral: wat is het effect op de verdere politiek die zo’n club gaat varen? En misschien wel de belangrijkste vraag: wat is anno 2014 nog het belang van een horde fans in een mondiaal geldspelletje?

De komende dagen gaan we dan ook op zoek naar een antwoord op deze vragen. In onze ogen is een voetbalsupporter immers nog steeds het hoogste goed in het spelletje. “Voetbal is de meest belangrijke bijzaak ter wereld”, is immers een vaak geciteerde stelling. Maar waar zou dat spelletje staan zonder Jan met de pet die elke week negentig minuten lang zit te sterven in de tribune?