Antwerp-fan richt zich tot bestuur, spelers en echte supporters

We are One (or we are dead)

Open brief aan Bestuur, technische staf, spelers en echte supporters van de club van mijn hart

Op vakantie, dus kon de wedstrijd zaterdag niet meemaken. Gelukkig maar, want hier hadden mijn jongste zoontje en mijn supportershart te veel dingen gezien die hem/het voorgoed zouden beschadigen.

Het moet ongeveer 43 jaar geleden zijn dat ik voor het eerst mee mocht naar de heilige grond en sindsdien heeft de club mij nooit meer los gelaten. Zoals Van Het Groenewoud zingt, ik heb goede tijden meegemaakt, slechte tijden, maar steeds was ik op post. De laatste jaren, veel gehoopt, weinig gekregen, maar dat hield me niet tegen om met familie en vrienden om de twee weken op mijn houten bankske te gaan zitten op den 2 om te lachen en te zwanzen, om mee gesleurd te worden door onze fanatieke spionkop ginder in de hoek.

Onze grootste troef? Een echte volksclub, de passie en eerlijkheid van havenarbeiders, maar ook de zoon van den dokter (zijn vader moest het eens weten…), vaders en zonen, den Gino die elke match zijn megafoon openzet om te laten weten hoe een kl****** het allemaal zijn. Gewoon, den Antwerp, mijn ploegske.

En nu blijkt dat onze grootste troef ook wel eens onze ondergang zou kunnen worden. Te lang moeten wachten, te veel ongeduld en dan enkele buitenstaanders die van de situatie misbuik maken voor hun avondje amok.  Ik wil niet te veel woorden vuil maken aan die buitenstaanders, ze hebben al te veel eer gehad. Het zijn geen Antwerpsupporters,  geen deel van mijn Antwerp, een echte supporter maakt zijn club niet kapot.

Het is nu vijf na twaalf. 150.000€ plus boete schat onze verguisde coach de schade als we tegen Westerlo zonder publiek moeten spelen, geld dat we ooh zo nodig zullen hebben voor de licentie. En dat op een moment dat we zelf misschien niet hoefden te stijgen om binnen twee jaar in de vernieuwde Pro League te spelen.

Eerste oproep:

Julien en Paul, als het zo ver komt stort ik (ook al heb ik een abonnement) 20€ op een rekening.  Jullie zetten een actie op (“We are One”) om dit verlies te compenseren, ik doe alvast mee 

Heel dit jaar was een roller coaster die een reflectie was van de laatste 15 jaar Antwerp supporter: van de hemel naar de hel. De laatste weken was echt geen lachertje, sportieve malaise, een voorzitter zonder macht die zijn coach zonder resultaten openlijk in de pers oproept om de eer aan zichzelf te houden, bestuur dat in de clinch ligt met elkaar en openlijk overname besprekingen in de pers houdt, supporters verenigingen die het ook niet meer weten en dan uiteindelijk een actie organiseren die goed bedoeld is, maar faliekant afloopt.

Wij zijn een volksclub, één met heel veel schulden. Wij hebben geen Lambrechts of Van Den Stock, misschien nog het geluk van een Verhaegen/Hofmans die ons 3 jaar geleden (even?) hebben gered, maar het nu ook allemaal niet meer weten blijkbaar.

 Onze kracht is altijd geweest dat we (in tegenstelling tot onze vrienden op het Kiel) bespaard zijn geweest van een bestuur vol ego’s dat elkaar en de club gijzelden. Het was niet goed met dat ene grote ego (sorry Eddy…), maar we leefden nog, en zolang er leven is….

Tweede oproep:

Kunnen bestuur, technische staf en supporters dit dieptepunt aangrijpen om samen te gaan zitten tot ze eruit zijn hoe we met elkaar voort willen? Realistische doelstellingen maken, open communicatie, zodat iedereen weet wat te doen en te verwachten, geen “personderhandelingen”.  

En dan samen er tegenaan gaan, tonen dat wij inderdaad overlevers zijn, dat we de supporters zijn van the Great Old en the great new. Met geduld, passie en eenheid. Met de echte supporters, en dat is 99,9% van de aanwezigen in het stadion zaterdag. Tonen dat ze ons niet kapot krijgen, zeker geen bende amokmakers.

We are One , één club, (één volks)ziel, onze club krijgen ze niet kapot.