Top&Flop De ene topper is de andere niet

Door Aernout Van Lindt

TOP

Club Brugge – Standard

Een deugddoende topper was het, tussen twee teams met vertrouwen aan de kop van de rangschikking. En de fans kregen waar voor hun geld, zoveel was duidelijk: grinta, intensiteit, tempo, niveau: alles was present in deze topper. Zelfs de goede ouwe Brugse sfeer was terug, met dank ook aan Bosko Balaban en Lotte Lambert.

Wat iconen uit het verleden al niet kunnen doen. Van deze teams gaan we nog genieten in play-off I. En Simons enkel goed om de hoop te vullen in Brazilië? Hij was gisteren het werkpaard dat op zijn eentje de Maagdenburgse Bollen (u weet wel uit de fysicales, met dat vacuüm) had opengetrokken, had iemand hem dat gevraagd.

KV Mechelen

Ook genieten was het op vrijdagavond al Achter de Kazerne. Daar wist KV Mechelen al voor de tweede keer in korte tijd een team uit play-off I op de knietjes te dwingen. Vercauteren sprak achteraf uit dat het geen stuntzege was, en het spel en de grinta die de thuisploeg aan de dag legde doet ons – nog steeds – vermoeden dat dit team rijp is om in play-off II mooie dingen te laten zien, misschien zelfs mee te spelen om de knikkers.

Waasland-Beveren

En ook in het Waasland was het genieten geblazen. Beide teams maakten twee doelpunten, waarvan minstens een pareltje. De Waaslanders knokten zich bovendien tot twee keer toe terug in de match, waardoor ze steeds dichter bij de redding komen. Een pluim ook voor Bob Peeters, van wie niemand drie maand geleden had durven zeggen dat hij voor de ommekeer zou gaan zorgen bij dit WB.

FLOP

Anderlecht – Racing Genk

Een deugddoende topper was het, tussen twee teams met vertrouwen aan de kop van de rangschikking. Oei, dat hoorde bij Club Brugge – Standard. Het contrast met Anderlecht – Racing Genk kon bijna niet groter zijn. Nochtans zijn er enkele parallellen te trekken met die andere zondagsmatch. Er was een icoon (Jovanovic) uit het verleden om de match op gang te trappen om te beginnen.

Nog gelijkenissen? Iets met fysica: het middenveld van Anderlecht en Racing Genk leek wel vacuüm getrokken, zoveel was duidelijk. Weinig intensiteit, weinig diepgang, en maar zoeken en maar puzzelen aan beide kanten. Wel zagen we ook hier 1 international op niveau: Andy Najar, dat wordt smullen met Honduras op het WK. En Vanden Borre was degelijk, ook hem zien we graag terug bij de Rode Duivels deze midweek.

Gered = vakantiemodus

Er waren een aantal teams waarbij we vermoeden dat de redding van vorige week toch behoorlijk lang gevierd is. KV Oostende was zonder Berrier werkelijk nergens, Cercle Brugge was met een abominabele N’Diaye (onze reporter ter plaatse vroeg zich af of hij wist dat hij op een voetbalveld stond) op kop zo mogelijk nog minder ergens.

En ook bij Lierse was de blijdschap om de (bijna) redding groot geweest. Menzo sprak na de wedstrijd van een schande, en wat ze tegen 9 (!) Leuvenaars klaarspeelden was inderdaad niet om over naar huis te spreken.

Rood OH Leuven

Ivan Leko was terecht trots op zijn troepen die de nul hielden tegen Lierse. Op karakter, en ook natuurlijk wel wat met dank aan de zwakke tegenstanders, maar toch. Het negental Leuvenaars bleek 45 minuten lang een quasi onneembare vesting.

Jammer wel dat al Kostovski en Ngolok hun team zo in de steek lieten. Beiden haalden de rust niet, dankzij een uitsluiting. Vreselijke domme rode kaarten waren het bovendien, nergens voor nodig en niet eens op gevaarlijke plaatsen.

Ongeluksvogel van de week: Rafinha

Je moet het maar tegenkomen: een bal willen ontzetten en daarbij botsen. Niet op een tegenstander, maar met je eigen doelman. En er slecht van afkomen: een gebroken neus was het verdicht voor Rafinha.