Analyse Chileense duracelkonijnen klaar om de wereld te veroveren

Door Johan Walckiers

Chili heeft - naast zijn overduidelijke technische kwaliteiten - nog één opvallend voordeel op de rest van het deelnemersblad: de tien veldspelers spurten van begin tot einde en jagen de man in balbezit op van backlijn tot backlijn. Iedereen legde gisteren de nadruk op het verval van Spanje, maar dat doet afbreuk aan wat Chili op de mat legde. Probeer maar eens een goeie aanval op te bouwen als je centrale verdediger al geen deftige pass meer kan geven.

Een normale trainer laat zijn ploeg tegen Spanje terugzakken, geeft hen het balbezit en hoopt op een paar goeie counters. Niet Jorge Sampaoli. Die wou minstens evenveel balbezit als de tegenstander en weigerde zijn team anders te laten voetballen: jagen, jagen, jagen...

En zo ging dat negentig minuten door. Bij de rust had Spanje 54 procent balbezit. Niet onaardig, maar 'on-Spaans'. Om maar een voorbeeld te geven: in de finale van het WK 2010 tegen Nederland eisten de Spanjaarden ruim 60 procent van de tijd de bal op. Tegen een Nederland dat toen ook aardig aan het voetballen was. Chili is een ploeg met loopwonders. Gary Medel, voetballer bij het bescheiden Cardiff City, maakte zijn bijnaam 'de pitbull' weer waar.

Vindt Van Gaal wel een oplossing?

Maar daarnaast gaf hij ook nog schitterende passes en onderschepte hij half het Spaans doorsteekpassarsenaal. Een combinatie van talent en grinta. En zo zijn er nog: Charles Aranguiz, Marcelo Diaz, Arturo Vidal,... 

Dit Chili lijkt klaar om de wereld te verbazen. Geen ploeg die meer met een gerust hart tegen hen zal willen uitkomen. Het wordt alvast een interessante clash met Nederland. Maar vindt Van Gaal een oplossing voor al die duracelkonijnen? En heeft hij de verdedigers om - in tegenstelling tot Spanje - wel het middenveld te bereiken? Dit zou wel eens dé toonaangevende match in de eerste ronde kunnen worden. Wij kijken er alvast naar uit!